Μαθησιακά Αποτελέσματα
O φοιτητής έρχεται σε επαφή με τα είδη και τις μορφές του 17ου αιώνα και εμβαθύνει σε ζητήματα ιστορίας, τεχνικών γραφής, μουσικής υφής και εκτελεστικής πρακτικής. Γνωρίζει την ιστορία, τη μουσική υφή, τις πρακτικές εκτέλεσης και τα είδη μουσικής σύνθεσης στην Ευρώπη του 17ου αιώνα (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Ισπανία). Μπορεί να αναλύσει μουσικά έργα και να ερμηνεύσει συνθετικά ύφη της εποχής.
Περιεχόμενο Μαθήματος
Η περίοδος 1600-1650 αποτελεί την χρονική φάση αποκρυστάλλωσης των χαρακτηριστικών που ορίζουν τα αισθητικά γνωρίσματα, το μουσικό ύφος και γλώσσα, τα όργανα, τα μουσικά είδη και το ρεπερτόριο της εποχής Μπαρόκ. Το β΄ μισό του 17ου αιώνα (1650-1700) συνιστά την άνθιση και ωριμότητα αυτής της εποχής, η οποία διακρίνεται απολύτως, πλέον, από αυτήν που διαδέχθηκε (την Αναγέννηση) και προετοιμάζει την όψιμη φάση της (1700-1750), που είναι και η περισσότερο γνωστή, μέσω του έργου συνθετών που σηματοδοτούν τη δυτική μουσική, όπως ο Bach, o Handel, o Vivaldi, κ.α.
Ο 17ος αιώνας είναι ο αιώνας όπου οι μουσικές δομές της μονωδίας, του basso continuo και της αρχής κοντσέρτου συγκροτούν σημαντικά είδη μουσικής σύνθεσης (όπερα, ορατόριο, καντάτα, σονάτα, κοντσέρτο, κλπ). H συγκεκριμένη παράδοση, ωστόσο, εστιάζει ειδικά στην οργανική μουσική, η οποία αυτονομείται οριστικά στη δυτικοευρωπαϊκή μουσική στις αρχές του 1600. Η ανάπτυξη της οργανικής μουσικής εξετάζεται αρχικά μέσα από τους όρους και αρχές που διέπουν την κοινωνική οργάνωση και τη δημιουργία μουσικής ζωής κυρίως στις πόλεις (στα πλαίσια του απολυταρχισμού, της ανόδου της αστικής τάξης, αλλά και της θέσης της εκκλησίας). Η ανάπτυξη των μουσικών οργάνων, κατασκευαστικά αλλά και εξελικτικά, συνεξετάζεται με το ρεπερτόριο που δημιουργείται είτε σολιστικά είτε μέσα σε μουσικά σύνολα, ιδιαίτερα μάλιστα στα πλαίσια «εθνικών» παραδόσεων (ανάπτυξη των πληκτροφόρων στην Ιταλία και τη Γαλλία, viol consort και λαουτοειδή στην Αγγλία, η ανάπτυξη του εκκλησιαστικού οργάνου στη Γερμανία και τις Κάτω Χώρες, κλπ). Τα βασικά μουσικά είδη (suita, sonata και trio-sonata, concerto, toccata, fantasia, canzona, ricercare, fuga, fancy, ground, κομμάτια με περιγραφικούς τίτλους, οργανική εισαγωγή όπερας ή ορατορίου, κ.α.) εξετάζονται ως προς την ιστορική και γεωγραφική τους εξέλιξη, το μουσικό ύφος και τη γλώσσα (ομοφωνία και αντίστιξη, τονική-αρμονική αντίληψη και basso continuo) και, βέβαια, μέσα από το έργο των αντιπροσωπευτικότερων συνθετών αυτής της περιόδου.
Οι αναλυτικές προσεγγίσεις μουσικών έργων που αφορούν σε είδη και μορφές του 17ου αιώνα, πραγματοποιoύνται με εξέταση παρτιτούρας και ακροάσεις.
Οι φοιτητές παρακολουθούν σεμινάρια εξειδικευμένων ερμηνευτών της παλιάς μουσικής (8 ώρες), πραγματοποιούν εκπαιδευτικές επισκέψεις και παρακολούθηση συνεδρίων / σεμιναρίων / εκδηλώσεων (όπως το Φεστιβάλ Μπαρόκ Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης - ως 10 ώρες) και πραγματοποιούν οι ίδιοι συναυλίες στα πλαίσια του μαθήματος με έργα ρεπερτορίου 17ου αι. (Καλλιτεχνική δημιουργία: μελέτη + παρουσίαση = 30 ώρες)