Διαφήμιση και επικοινωνία: Η Γλώσσα της διαφήμισης

Κουτσουλέλου-Μίχου Σ. (1997). Η Γλώσσα της Διαφήμισης. Κειμενογλωσσολογική Προσέγγιση του Διαφημιστικού Κειμένου. Αθήνα: Gutenberg.

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Adam J.-M. & M. Bonhomme (1997). L’argumentation publicitaire. Rhétorique de l’éloge et de la persuasion. Paris: Nathan. Bruthiaux P. (1996). The Discourse of Classified Advertising: Exploring the Nature of Linguistic Simplicity. Oxford: Oxford University Press. *Cook G. (1992). The Discourse of Advertising. London: Routledge. *Dyer G. (1982). Advertising as Communication. London: Methuen. Ελλ. μτφ. Α. Σπυροπούλου (1993) Η Διαφήμιση ως επικοινωνία. Αθήνα: Πατάκης. Forceville C. (1995). Pictorial Metaphor in Advertising. N.Y: Routledge. Geis M. (1982) The Language of Television Advertising. N.Y.: Academic Press. *Goddard A. (20032). The language of Advertising: Written Texts. London: Routledge. Grunig B. (1990). Les Mots de la Publicité. L’Architecture du Slogan. Presses du CNRS. Hermerén L. (1999). English for Sale: A study of the Language of Advertising. Lund: Lund UP. Kazamia V. (1989). The Language of Greek Political Advertising. MA Dissertation. Department of Linguistics and Phonetics. University of Leeds. Leech G. (1966). English in Advertising. A Linguistic Study of Advertising in Great Britain. London: Longman. Messaris P. (1997). Visual Persuasion: The Role of Images in Advertising. Thousand Oaks, CA: Sage. Myers G. (1994). Words in Ads. London: Edward Arnold. *Myers G. (1999). Ad worlds: Brands, Media, Audiences. London: Edward Arnold. Pauwels P. (1984). What we live by in advertising. A systematic study of metaphor in advertisements for businessmen (Time Magazine 1939-1980). Antwerp Papers in Linguistics, nr. 34. Univeriteit Antwerpen (Belgium). Schmidt R. & J. Kess (1986). Television Advertising and Televangelism. Discourse Analysis of Persuasive Language. Amsterdam / Philadelphia: J. Benjamins. Tanaka K. (1999). Advertising Language: A Pragmatic Approach to Advertisements in Britain and Japan. London: Routledge. Vestergaard T. & K. Schrøder (1985). The Language of Advertising. Oxford: Blackwell. Williamson J. (1978). Decoding Advertisements: Ideology and Meaning in Advertising. London: Marion Boyars. Κουτσουλέλου-Μίχου Σ. (1997). Η Γλώσσα της Διαφήμισης. Κειμενογλωσσολογική Προσέγγιση του Διαφημιστικού Κειμένου. Αθήνα: Gutenberg. ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ Α. Κεφάλαια βιβλίων, άρθρα εισαγωγικού χαρακτήρα Brierley S. (1995). The Advertising Book. London: Routledge. Ch. 10 “The principles of persuasion” Ch. 11 “The content of persuasion” Ch. 12 “Forms of persuasion”. Campos Pardillos M. A. (1995). “Deixis as a Reference to an Alleged Shared Situation in Persuasion Discourse”, Revista Alicantina de Estudios Ingleses 8: 57-67. Carvalho V. (1980). “Les langages de la publicité et de la propagande”, στο F. François (dir.) Linguistique, 529-48. Paris: Presses Universitaires de France. Delin J. (2000). “The Language of Advertising”, στο J. Delin. The Language of Everyday Life, 123-149. London: Sage. Downing L. H. (2000). “Text World Creation in Advertising Discourse”, Revista Alicantina de Estudios Ingleses 13 :67-88. Durand J. (1987). “Rhetorical figures in the advertising image”, στο Umiker-Sebeok J. (ed.) Marketing and Semiotics, 295-318. Berlin: Mouton de Gruyter. Fortanet I. et al. (1999) “The emergence of a new genre: Advertising on the Internet”, Hermes, Journal of Linguistics 23: 93-113. Geis M. (1994). “Advertising”, στο R. Asher & J. Simpson (eds) The Encyclopedia of Language and Linguistics, 42-44. Oxford: Pergamon Press. Lee D. (1991). “The voices of Swiss television commercials”, Multilingua 10-3: 295-323. McQuarrie E. & D. Mick (1996). “Figures of Rhetoric in Advertising Language”, Journal of Consumer Research. Nilsen D. (1983). “Language play in advertising: Linguistic invention in product naming”, στο Tucker R. & Alatis J. (eds) Language in public life, 137-143. Georgetown: Georgetown University Press. O’Donnell W. & L. Todd (1980). “English in Advertising”, στο W. O’Donnell & L. Todd. Variety in Contemporary English, 101-14. London: C. Allen & Unwin. Péninou G. (1993) “Langue et publicité”, στο L. Sfez (dir.) Dictionnaire critique de la communication, 1107-8. Paris: Presses Universitaires de France. Piller I. (2003). “Advertising as a Site of Language Contact”, Annual Review of Applied Linguistics 23: 170-183. Richardson K. (1997). “Twenty-first-century commerce: The case of QVC”, Text 17(2): 199-223. Rotzoll K. (1985). “Advertisements”, στο van Dijk T.A. (ed.) Discourse and Communication. New Approaches to the Analysis of Mass Media Discourse and Communication, 94-105. Berlin: De Gruyter. Schrank J. (χ.χ.) “The Language of Advertising Claims” (www) Schrøder K. (1994). “Media Language and Communication”, στο R. Asher & J. Simpson (eds) The Encyclopedia of Language and Linguistics, 2415-17. Oxford: Pergamon Press. Smith R. (1982). “A functional view of the linguistics of advertising”, στο Di Pietro R. (ed.) Linguistics and the Professions, 189-199. Norwood NJ: Ablex. Thompson G. & P. Thetela (1995). “The sound of one hand clapping: The management of interaction in written discourse”, Text 15(1): 103-127. Toolan M. (1988). “The language of press advertising”, στο M. Ghadessy (ed.) Registers of Written English. Situational Factors and Linguistic Features, 52-64. London: Pinter. van Leeuwen T. (1985). “Persuasive speech: The intonation of the live radio commercial”, Australian Journal of Communication 7: 25-34. Βερνίκος Ν. (1979). “Διαφήμιση, Επικοινωνία, Γλώσσα των Μαζών”, στο Διαφήμιση και Άνθρωπος, 15-30. Αθήνα: Ερμείας. Ζώτος Γ. (2000). Διαφήμιση. Σχεδιασμός και λειτουργία στα πλαίσια της επιχείρησης και του διαφημιστικού γραφείου. Κεφ. 7 “Η διαμόρφωση του διαφημιστικού κειμένου” (σελ. 181-211). Θεσσαλονίκη: University Studio Press. Οικονόμου Κ. (2002). “Το διαφημιστικό μήνυμα: Γλώσσα, ιδεολογία, λειτουργία”, στο M. Makri-Tsilipakou (ed.) Selected Papers on Theoretical and Applied Linguistics from the 14th International Symposium (20-22/4/2000), 295-306. School of English. Aristotle University of Thessaloniki. Χιδίρογλου-Ζαχαριάδη Α. (1991). “Διαφήμιση και Στρατηγικές του Λόγου”, Γλώσσα 25: 64-80. Χιδίρογλου-Ζαχαριάδη Α. (1993). “H Αντίθεση στη Διαφήμιση”, Φιλόλογος 74: 286-301. ΣΩΜΑΤΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ Αγγελοπούλου Γ. (1997) 10 χρόνια διαφημίσεις (1950-1959). Αθήνα: Ανατολικός. Κοσκινάς Π. (1993) 70 Χρόνια Ελληνικής Διαφήμισης. Αθήνα: Selector. Παπανικολάου Θ. (1996) Slogans. Ερευνά σε βάθος 1.500 σλόγκαν. Κάνει πιο απλή τη ζωή. Αθήνα: Γ. Σ. Μπαρμπερόπουλος. Παπανικολάου Θ. (1999) Slogans 2. Αθήνα: Γ. Σ. Μπαρμπερόπουλος Β. Η γλώσσα της ελληνικής διαφήμισης Oikonomidis A. (2003). “The impact of English in Greece”, English Today 19 (2): 55-61. Sella H. (1993). “L’emploi des langues étrangères dans la publicité grecque”, La Linguistique 29 (1): 89-101. Ανδρουλάκης Γ. (1999) “Η γαλλική γλώσσα στο ελληνικό διαφημιστικό σλόγκαν. Διαγλωσσική-διαπολιτισμική προσέγγιση”, Μελέτες για την Ελληνική Γλώσσα. Πρακτικά της 19ης Ετήσιας Συνάντησης του Τομέα Γλωσσολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής (ΑΠΘ) (23-25/4/1998), 25-35. Θεσσαλονίκη. Γεωργαλίδου Μ. (2004). “Η προφορικότητα στο γραπτό κείμενο: οι γλωσσικές επιλογές στα βιογραφικά σημειώματα υποψηφίων για την τοπική αυτοδιοίκηση”, ΜΕΓ 24: 111-122. Κουτσουλέλου-Μίχου Σ. (1985). “Ο ρόλος των γλωσσικών λειτουργιών στη διαφήμισι. Η φωνολογική επανάληψι”, Γλωσσολογία 4: 101-117. Μπουλώτης Χ. (1988). “Η Αρχαιότητα στη διαφήμιση”, Αρχαιολογία 27: 22-29. Νάκας Θ. (1990). “Διαφήμιση και Λογοτεχνία”, Η Λέξη 99-100: 795-815. Νάκας Θ. (1991). “Το διαφημιστικό μήνυμα ως διακείμενο”, στο: Διαφήμιση και Λογοτεχνία – Λαίζοντας με τις πέξεις. Πρακτικά Ημερίδας (20.11.1991), 7-11. Θεσσαλονίκη: Δημοτική Βιβλιοθήκη & Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο. Νάκας Θ. (1993). “Η λεξική αντίθεση και η ρητορική της (με παραδείγματα από τον διαφημιστικό και τον δημοσιογραφικό λόγο”, Λεξικογραφικόν Δελτίον 18: 199-274. Ξυδόπουλος Γ. (2005) “Μια αναζήτηση των γλωσσικών μηχανισμών δημιουργίας των προϊοντικών ονομάτων”. Ανακοίνωση στην 25η Ετήσια Συνάντηση του Τομέα Γλωσσολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής (ΑΠΘ) (Μάιος 2004), 437-448. Θεσσαλονίκη. Παγώνα Μ. (1997) “Η αγγλική ορολογία στο χώρο της διαφήμισης”, Ελληνική Γλώσσα και ορολογία. Ανακοινώσεις 1ου Συνεδρίου, 145-153. Αθήνα: Ελληνική Εταιρία Ορολογίας. Παπαδοπούλου Μ. & Α. Γιαννικοπούλου (2008). “Σημεία και εικόνες της γραφής στην έντυπη καταναλωτική διαφήμιση: μια πενηντάχρονη περιδιάβαση στο περιοδικό Γυναίκα”. Στο: Χοντολίδου Ε. κ.ά. (εκδ.) Διαπολιτισμικότητα, παγκοσμιοποίηση και ταυτότητες. Πρακτικά του 7ου Συνεδρίου της Ελληνικής Σημειωτικής Εταιρείας (Πάτρα, 1/10 – 3/10/2004), 433-446. Αθήνα: Gutenberg. Παύλου Π. (1997) “Η Χρήση της Κυπριακής Διαλέκτου στις Διαφημίσεις του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου”, Μελέτες για την Ελληνική Γλώσσα. Πρακτικά της 17ης Ετήσιας Συνάντησης του Τομέα Γλωσσολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής (ΑΠΘ) (24-26/4/1996), 617- 27. Θεσσαλονίκη. Σελλά Ε. (1992). “Η δομή των επικεφαλίδων των ελληνικών διαφημίσεων”, στο Χ. Κλαίρης (επιμ.) Πρακτικά του Διεθνούς Συμποσίου για τη Σύγχρονη Ελληνική Γλώσσα, 107-13. Αθήνα: ΟΕΔΒ. Σετάτος Μ. (1997). “Η παιγνιώδης χρήση της γλώσσας”, Εφαρμοσμένη Γλωσσολογία 13: 85- 97. Φραγκόπουλος Θ. (1979) “Διαφήμιση και Δημοτική”, στο Διαφήμιση και Άνθρωπος, 193-98. Αθήνα: Ερμείας. Χιδίρογλου-Ζαχαριάδη Α. (1993). “Οι νεολογισμοί στη διαφήμιση”, Γλώσσα 31: 17-35. Χιδίρογλου-Ζαχαριάδη Α. (1994). “Τα ονόματα των προϊόντων στον ελληνικό χώρο”, Γλώσσα 34: 55-61.