Ηλεκτρονική Διάθεση Μαθήματος
Μαθησιακά Αποτελέσματα
Να μπορεί ο φοιτητης να κατανοήσει τη μορφή και την αρμονία ενός μουσικού έργου του 19ου και του πρώιμου εικοστού αιώνα. Να μπορεί να εφαρμόσει τις γνώσεις του στην ανάλυση άγνωστων σε αυτόν έργων. Μέσω εκτεταμένης ανάλυσης και ακρόσης μουσικής να αναπτύξει τρόπους περιγραφής και αποτίμησης των αναλύσεών του.
Περιεχόμενο Μαθήματος
Ανάλυση σύνθετων μουσικών μορφών και αρμονικών ιδιωμάτων που αναπτύχθηκαν στη δυτική μουσική παράδοση του 19ου και του 20ου αιώνα. Δίνεται έμφαση στη χρωματική αρμονία του 19ου αιώνα και γίνεται εισαγωγή στις τεχνικές του πρώιμου 20ου αιώνα. Αναλυτική εφαρμογή και άσκηση στις μουσικές υφές και μορφές του 19ου αιώνα (σύνθετες τριμερείς φόρμες, επεκτάσεις της φόρμας σονάτας, κονσέρτο, ανοιχτές φόρμες, προγραμματική μουσική, εθνική μουσική, κα) και του 20ού αιώνα (ιμπρεσσιονισμός, πολυτροπικότητα, ελεύθερη ατονικότητα).
Λέξεις Κλειδιά
ανάλυση, μουσική μορφή, διευρυμένη αρμονία, αρμονία του Debussy, θεωρία διατεταγμένων μουσικών συνόλων
Περιγραφή
Αξιολόγηση μέσω της μορφολογικής και αρμονικής ανάλυσης έργων πέρα από αυτά που αναλύθηκαν στο πλαίσιο του μαθήματος, καθώς και της καταγραφής της αναγωγικής διαδικασίας ενός αποσπάσματος μουσικού έργου. Αναγνώριση τεχνικών σύνθεσης του πρώιμου 20ου αιώνα και ταυτοποίηση φθογγικών συνόλων..
Η διαδικασία αξιολόγησης αναφέρεται ρητά στο πρώτο μάθημα του εξαμήνου, ενώ, γίνεται διευκρίνιση γι αυτήν, όποτε θελήσουν οι φοιτητές, σε όλη τη διάρκεια του εξαμήνου.
Επιπρόσθετη βιβλιογραφία για μελέτη
Berry, Wallace, Form in music: an examination of traditional techniques of musical form and their applications in historical and contemporary styles, Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall, 1986.
Walton, Charles W., Βασικές μουσικές φόρμες: μαθήματα μορφολογίας της μουσικής, Αθήνα: Orpheus Σ. & Μ. Νικολαϊδης, 1990.