Η ζωή του ιδανικού στον κινηματογράφο

Εμβάθυνσης / Εμπέδωσης Γνώσεων

Το μάθημα προσφέρεται και σε φοιτητές προγραμμάτων ανταλλαγής.

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος, οι φοιτητές θα είναι σε θέση να αποδώσουν γραπτά και προφορικά την οντολογία της σχέσης του ιδανικού με τον κινηματογράφο, καθώς και να στοχαστούν αντίστοιχα πάνω σε αυτήν.

Φ408: Η ζωή του ιδανικού στον κινηματογράφο Θα εξετάσουμε τη σχέση ανάμεσα στη φύση του κινηματογράφου και τη δυνατότητά του να εμφανίζει την κίνηση των νοημάτων της εξύψωσης μέσα στα γεγονότα του αισθητού κόσμου. Αυτή η κίνηση είναι η ζωή του ιδανικού. Η εμφάνισή της ευνοείται από τη φυσική τάση του κινηματογράφου να οπτικοποιεί τη συνάντηση της κίνησης, η οποία χαρακτηρίζει τα συμβάντα του ψυχισμού, με την κίνηση του βλέμματος στην εξωτερική πραγματικότητα. Η συναισθηματική ποιότητα και η λογική μιας τέτοιας οπτικοποίησης εκφράζουν τον προσανατολισμό της φιλμικής δημιουργίας σε ό,τι αφορά τη φανέρωση ή την απώθηση της ζωής του ιδανικού. Με βάση αυτή τη συλλογιστική, θα εξετάσουμε τη σχέση του κινηματογράφου με την ιδανικότητα, έχοντας ως πεδίο αναφοράς μας σημαντικές ταινίες από δύο περιοχές δημιουργίας: 1. Τον κλασικό ελληνικό κινηματογράφο, με έργα του Ντίνου Δημόπουλου (Λόλα, Μια τρελλή – τρελλή οικογένεια, Κατηγορώ τους ανθρώπους), του Αλέκου Σακελλάριου (Το δόλωμα, Αλλοίμονο στους νέους, Υπάρχει και φιλότιμο), του Βασίλη Γεωργιάδη (Τα κόκκινα φανάρια, Το χώμα βάφτηκε κόκκινο), του Γιάννη Δαλιανίδη (Ο κατήφορος, Γυμνοί στο δρόμο, Οι θαλασσιές οι χάντρες), του Νίκου Κούνδουρου (Ο δράκος) και του Αλέκου Αλεξανδράκη (Συνοικία τ’ όνειρο). 2. Τον σύγχρονο αμερικανικό κινηματογράφο, με έργα του Ridley Scott (Ο μονομάχος, 1492), του Michael Mann (The Insider) και του Clint Eastwood (Οι γέφυρες του Μάντισον, Οι σημαίες των προγόνων μας, Gran Torino, Sully).

κινηματογράφος

01-12-2020