Αντικοινοβουλευτισμός, Δικτατορίες και Άκρα Δεξιά

Κριτική σκέψη και ενδιαφέρον για την πολιτική, την οικονομία και την ιστορία.

Βαθμολογεί ο διδάσκων, ο οποίος οργανώνει κατά την κρίση του γραπτές εξετάσεις. Η βαθµολογία σε κάθε µάθηµα ακολουθεί την κλίµακα των ακέραιων αριθµών από ένα (1) έως δέκα (10). Βάση επιτυχίας είναι ο αριθµός πέντε (5). Σύµφωνα µε το Ν. 3549/2007 και µε την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 27 του Ν. 1404/1983, κάθε µάθηµα εξετάζεται στο τέλος του εξαµήνου στο οποίο διδάχθηκε και επιπλέον στην εξεταστική περίοδο του Σεπτεµβρίου. Η βαθμολογία προκύπτει από τις γραπτές απαντήσεις των φοιτητών και των φοιτητριών σε δυο ερωτήσεις, χωρίς δικαίωμα επιλογής. Οι απαντήσεις πρώτα πρέπει να σχεδιάζονται σε πρόχειρο κι έπειτα να καθαρογράφονται με λογική δομή, αρθρωμένη επιχειρηματολογία και προσεγμένο ύφος. Πρεπει να συνδυάζουν στοιχεία απ' όλη την ύλη που αφομοιώθηκε, τις παραδόσεις του μαθήματός μας, αλλά και τις εγκύκλιες γνώσεις των φοιτητών και των φοιτητριών. Πρέπει να δείχνουν ότι μελετήθηκαν κριτικά και σε βάθος τα ζητήματα που εξετάστηκαν στο μάθημα, κι επίσης ν' αποφεύγουν τη χρήση κλισέ και στερεότυπων εκφράσεων, ή παντός καιρού γενικοτήτων, καθώς και την ασυνάρτητη σύνταξη και τις εκτός θέματος παρεκβάσεις. Η πολυλογία είναι μείον, η ευγλωττία συν. Tα κείμενα που παίρνουν άριστα διαπνέονται από κριτικό πνεύμα και χαρακτηρίζονται από λιτό και σαφές ύφος. Mε τη βάση βαθμολογούνται τα γραπτά που μαρτυρούν απλώς στοιχειώδη πραγματολογική γνώση του αντικειμένου και κριτική διάθεση. Απορρίπτονται τα γραπτά που δεν δείχνουν να προηγήθηκε επιμελής μελέτη της εξεταστέας ύλης. Ειδικα για το τρεχον εξαμηνο, θετω υποψη των φοιτητριών και φοιτητών τις απόψεις μου για τον τρόπο οργάνωσης των εξετάσεων όπως αυτές δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Πελοπόννησος, στο φύλλο της 25ης Ιουνίου 2020. Ακατόρθωτες οι αδιάβλητες τηλεξετάσεις Ηταν απροκάλυπτη ταπείνωση για το Πανεπιστήμιο και για όλους τους πανεπιστημιακούς δασκάλους η απόφαση ν' ανατεθεί η δήθεν επιμόρφωση των επιστημόνων σε αγνώστου ταυτότητος ιδιωτικούς κερδοσκοπικούς φορείς. Σκάνδαλο με ντροπιαστική, αλλ' όχι απρόβλεπτη, κατάληξη τούς Σκόιλ Ελικικού. Η σιωπή μας όταν δεχτήκαμε αυτό τον κόλαφο δεν συγκρίνεται βεβαίως με τον όρκο πίστης των ιταλών πανεπιστημιακών στον φασισμό, το 1931, αλλά δείχνει στην ίδια κατεύθυνση. Το κύρος του Πανεπιστημίου εδράζεται στο κύρος της έρευνας και των πτυχίων του. Επειτα από σχεδόν έναν αιώνα προσπαθειών που έφεραν το Αριστοτέλειο σε αξιοζήλευτη θέση μεταξύ των πανεπιστημίων της Ευρώπης και όλου του κόσμου, εμείς σήμερα καλούμαστε ν' απαξιώσουμε την εξέταση των γνώσεων που προσφέρουμε. Επομένως τις ίδιες τις γνώσεις. Επομένως τον πανεπιστημιακό θεσμό και το ίδιο μας το λειτούργημα. Το να είναι σωστές οι εξετάσεις αφορά καταρχάς τα πρόσωπα που διδάσκουν και διδάσκονται, αλλά όχι μόνον αυτά. Εξετάσεις αμερόληπτες και αδιάβλητες σημαίνει να έχουν δυνατότητα συμμετοχής όλα τα εξεταζόμενα πρόσωπα, επί ίσοις όροις, και να μπορεί το Πανεπιστήμιο να ελέγχει τις δεξιότητες και γνώσεις που αποκτήθηκαν, ώστε υπεύθυνα να βεβαιώνει τα πορίσματά του. Δεν βλέπω πώς οι τηλεξετάσεις, ιδίως με τον τρόπο που τώρα διεξάγονται, ανταποκρίνονται σ' αυτή την απαίτηση. Δεν υφίσταται αμερόληπτη εξέταση όταν δεν έχουν πρακτική δυνατότητα ισότιμης συμμετοχής όλα τα πρόσωπα που δικαιούνται να εξεταστούν, επειδή τυχαίνει να στερούνται σύνδεση στο διαδίκτυο, τεχνικό εξοπλισμό, κατάλληλο χώρο κλπ. Η πολιτεία και το Πανεπιστήμιο, αν θέλουν να κάνουν εξετάσεις, οφείλουν αυτά να τα εξασφαλίζουν. Είναι ακατανόητο πώς ζητούν να διεξαχθούν τηλεξετάσεις ενώ άγνωστος αριθμός φοιτητριών και φοιτητών στερείται τ' απαραίτητα τεχνικά μέσα, και πρώτα πρώτα υπολογιστές και πρόσβαση στο διαδίκτυο υπό ικανοποιητικές συνθήκες. Είναι γελοίο να μιλούμε για εξετάσεις αν βεβαιώνουμε πράγματα τα οποία αδυνατούμε να διαπιστώσουμε. Μόνο καταχρηστικά μπορεί να ονομαστεί εξέταση μια διαδικασία όπου την ταυτοπροσωπία και ορθή διεξαγωγή δεν βεβαιώνουν τα πρόσωπα που εξετάζουν αλλά τα εξεταζόμενα. Αν το εξεταζόμενο πρόσωπο μπορεί έγκυρα να βεβαιώσει ότι είναι το ίδιο που δηλώνεται, και ότι έχει την ευγενή καλοσύνη να μην «κλέβει», άλλο τόσο έγκυρα μπορεί να βεβαιώσει ότι μελέτησε όσες ώρες προβλέπεται και ότι πρέπει να βαθμολογηθεί με άριστα. Δεν έχει λογική να δεχτούμε τον έναν από αυτούς τους ισχυρισμούς και όχι τον άλλο. Αν έστω και μια φορά οι εξετάσεις γίνουν με τρόπο που δεν εξασφαλίζει τον σύννομο, έγκυρο, αμερόληπτο και αδιάβλητο χαρακτήρα τους, τότε δημιουργείται καταστροφικό προηγούμενο. Δεν είναι απλώς ότι αυτοακυρωνόμαστε και γινόμαστε επαγγελματικό στρώμα ολοένα πιο περιττό, αύριο και αναλώσιμο. Δίνουμε πρόσχημα που θ' αξιοποιήσουν οι ανταγωνιστές, ακριβέστερα εχθροί, του δημοσίου πανεπιστήμιου, για να στήσουν ιδιωτικά ψευτοπανεπιστήμια που έπειτα από ψευτοεξετάσεις θα δίνουν ψευτοπτυχία, αφού βεβαίως θα έχουν πρώτα εισπράξει χρήματα αληθινά... Οι ίδιοι εχθροί του δημόσιου πανεπιστημίου οι οποίοι τώρα μας σπρώχνουν να κάνουμε εξετάσεις που δεν είναι εξετάσεις, αύριο θα μας λοιδωρούν και θα μας εγκαλούν, και μάλιστα βάσιμα. Παραγγέλλοντας άλλη μια ψευδώνυμη «αξιολόγηση», θα διαπιστώσουν ότι δεν διεξαγάγαμε τις εξετάσεις όπως έπρεπε. Και με βάση αυτήν θα περικόψουν ακόμη περισσότερο τους πόρους μας, ώστε να μπορούν ευκολότερα να μας ανταγωνίζονται τα ιδιωτικά ψευτοπανεπιστήμια που οι ίδιοι προωθούν. Τι θ' απαντάμε τότε; Τα μαθήματα που διδάσκω δεν μπορούν να εξεταστούν με τα λεγόμενα «κουίζ», υποπτεύομαι μάλιστα πως λίγα πανεπιστημιακού επιπέδου μαθήματα μπορούν. Η απαλλακτική εργασία συνιστά έγκυρο τρόπο εξέτασης μόνο στο μέτρο που αποκλείεται η λογοκλοπή, πράγμα που προϋποθέτει πιστοποιημένα από ειδικούς τεχνικά μέσα ελέγχου της. Προφορικές εξετάσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνον ολιγάριθμες, αφού είναι αμφίβολης εγκυρότητας αν διαρκούν λιγότερο του εικοσαλέπτου. Τέλος είναι αποδείξιμα ακατόρθωτο να εξασφαλιστούν αδιάβλητες τηλεξετάσεις, πέρα από τα ουσιώδη νομικά προβλήματα που επίσης εγείρουν. Θα είναι κρίμα αύριο ψευτοαπόφοιτοι ιδιωτικών ψευτοπανεπιστημίων να παραγκωνίζουν στην αγορά εργασίας τους αληθινούς απόφοιτους αληθινών πανεπιστημίων επειδή πλήρωσαν για ν' αποκτήσουν κάποιο ψευτοπτυχίο μετά από ψευτοεξετάσεις. Με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να συνεργήσουμε σε μια τέτοια καταστροφή. Ας μην αφήσουμε να σπιλώσει τ' όνομά μας άλλη μια σύγχρονη trahison des clercs.

ΠΡΟΤΑΣΗ 1 41963340 ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΤΟΜΟΣ Γ2 ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΙΩΣΗΦ ΒΙΒΛΙΌΡΑΜΑ 2007 ΑΘΉΝΑ ΠΡΟΤΑΣΗ 2 6113 ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΤΟΜΟΣ Β2 ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΙΩΣΗΦ ΒΙΒΛΙΌΡΑΜΑ 2004 ΑΘΉΝΑ

Μπορείτε να βρείτε πολλα απο αυτά τα βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή, σε ιστοτόπους όπως η λιμπγκεν: http://gen.lib.rus.ec/ Γενική εισαγωγή στο μάθημα. Το πλαίσιο του φαινομένου και οι βασικές εξηγητικές έννοιες. Άκρα δεξιά, φασισμός, ναζισμός, αντεπανάσταση, πατριαρχία και μισογυνική κουλτούρα, ρατσισμός, αντισημιτισμός, αντιρομανισμός, εθνικισμός, ιμπεριαλισμός, δουλεία, καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, καπιταλιστικό σύστημα. Arno J. Mayer, Dynamics of Counterrevolution in Europe, 1870-1956. An Analytic Framework, Harper and Row, Νέα Υόρκη, Evanston, Λονδίνο 1971. Arno J. Mayer, The Persistence of the Old Regime. Europe to the Great War, Pantheon Books, Νέα Υόρκη 1981. David Blackbourn, Geoff Eley, The Peculiarities of German History. Bourgeois Society and Politics in Nineteenth-Century Germany, Οξφόρδη: Oxford University Press 1984. Garry Leech, Capitalism. A Structural Genocide, Zed Books, London, New York 2012. David E. Stannard, American Holocaust. Columbus and the Conquest of the New World, Oxford University Press, New York, Oxford 1993. Colin Martin Tatz, With Intent to Destroy. Reflecting on Genocide, Verso, London, New York 2003. James Q. Whitman, Hitler’s American Model. The United States and the Making of Nazi Race Law, Princeton University Press, Princeton, Oxford 2017. 2. Οι καταβολές της ευρωπαϊκής άκρας δεξιάς τον δεκατο ένατο αιώνα. Γαλλική Επανάσταση και αντεπανάσταση. Παλινόρθωση και Λευκή Τρομοκρατία. Γενοκτονίες, αποικιοκρατία και ιμπεριαλισμός. Θρησκεία και επιστήμη. Οριενταλισμός, ρατσισμός, αντισημιτισμός, αντιρομανισμός, και κοινωνικός δαρβινισμός. Zeev Sternhell, O αντι-Διαφωτισμός από τον 18ο αιώνα ως τον Ψυχρό Πόλεμο, μετάφραση Άννα Καρακατσούλη, επιμέλεια Αλέξανδρος Κιουπκιολής, Πόλις, Αθήνα 2009 [2006]. David D. Roberts, The Syndicalist Tradition and Italian Fascism, The University of North Carolina Press, Chapel Hill 1979. Norberto Bobbio, Δεξιά και αριστερά. Σημασία και αίτια μιας πολιτικής διάκρισης, προλεγόμενα Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, μετάφραση Ελεονώρα Ανδρεαδάκη, Πόλις, Αθήνα 1995 [1995]. 3. Ιστοριογραφικές και πολιτικές προσεγγίσεις του φασισμού. Μαρξιστικές σχολές, ανθρωπολογία, ψυχολογία, πολιτισμικές σπουδές, κοινωνιολογία, πολιτική επιστήμη, ιστορία. Στάνλεϋ Πέην, Ζεβ Στερνέλ, Τζωρτζ Μος, Τιμ Μέησον, Ρότζερ Ήτγουελ, Ρότζερ Γκρίφφιν, Εμίλ Νόλτε, Εμίλιο Τζεντίλε. Pierre Aycoberry, La Question nazie. Les interpretations du national-socialisme 1922-1975, Παρίσι: Seuil 1979. Martin Blinkhorn, ‘Αfterthoughts Route Maps and Landscapes: Historians, “Fascist Studies” and the Study of Fascism’, Totalitarian Movements and Political Religions 5 [2004], σ. 507-526. Roger Griffin (επιμ.), Fascism, Οξφόρδη: Oxford University Press 1995. Roger Griffin (επιμ.), International Fascism: Theories, Causes and the New Consensus, Λονδίνο, Σύδνεϋ, Ώκλαντ: Arnold 1998. Roger Griffin, The nature of Fascism, Λονδίνο – Νέα Υόρκη: Routledge 1993. Τάκης Ian Kershaw - Moshe Lewin, Stalinism and Nazism: Dictatorships in Comparison, Καίμπριτζ: Cambridge University Press 1997. Ian Kershaw, The Nazi Dictatorship: Problems and Perspectives of Interpretation, Λονδίνο: Arnold 2000. Martin Kitchen, Fascism, Λονδίνο: Macmillan 1976. 4. Aνατομία του φασισμού: η θεώρηση του Ρόμπερτ Πάξτον. Robert O. Paxton, The Anatomy of Fascism, Penguin Books, Harmondsworth 2005· και στα ελληνικά, Ρόμπερτ Πάξτον, Η ανατομία του φασισμού, μετάφραση Κατερίνα Χαλμούκου, Κέδρος, Αθήνα 2007. Robert O. Paxton, Europe in the Twentieth Century, Fort Worth: Harcourt Brace 3 1997. Robert O. Paxton, French Peasant Fascism: Henry Dorgeres’s Greenshirts and the Crises of French Agriculture, 1929-1939. Οξφόρδη: Oxford University Press 1997. 5. Aνατομία του φασισμού: οι μαρξιστικές θεωρήσεις. David Beetham, Marxists in Face of Fascism, Μάντσεστερ: Manchester University Press 1984. David Blackbourn. Geoff Eley, The Peculiarities of German History. Bourgeois Society and Politics in Nineteenth-Century Germany, Oxford University Press, Οξφόρδη 1984. R. J. B. Bosworth, The Italian Dictatorship: Problems and Perspectives in the Interpretation of Mussolini and Fascism, Arnold 1998. R. J. B. Bosworth, Mussolini, Λονδίνο: Arnold 2002. Michael Dobkowski – Isidor Wallimann, Radical Perspectives on the Rise of Fascism in Germany, 1919-1945, Nέα Υόρκη: Monthly Review Press 1989. Michael Dobkowski – Isidor Wallimann, Towards the Holocaust: The Social and Economic Collapse of the Weimar Republic, Westport CT: Greenwood Press 1983. Daniel Guerin, Fascism and Big Business, μετάφραση Frances και Mason Merrill, Νέα Υόρκη: Monad Press 1973 [1939]. Νίκος Πουλαντζάς - Ραλφ Μίλλιμπαντ - Ζαν Πιέρ Φάυ, Προβλήματα του σύγχρονου κράτους και του φασιστικού φαινομένου, Αθήνα: Θεμέλιο 1977 [1969-1975]. Νίκος Πουλαντζάς, Φασισμός και δικτατορία. Η Τρίτη Διεθνής αντιμέτωπη στο φασισμό, μετάφραση Χριστίνα Αγριαντώνη, Αθήνα: Ολκός 1975 [1970]. Arno J. Mayer, Dynamics of Counterrevolution in Europe, 1870-1956. An Analytic Framework, Harper and Row, Νέα Υόρκη, Evanston, Λονδίνο 1971. Arno J. Mayer, The Persistence of the Old Regime. Europe to the Great War, Pantheon Books, Νέα Υόρκη 1981. Gerd Rainer Horn, European Socialists Respond to Fascism: Ideology, Activism and Contingency in the 1930s, Νέα Υόρκη – Οξφόρδη: Oxford University Press 1996. Wilhelm Reich, The Mass Psychology of Fascism, Penguin, Χάρμοντζουερθ 1975 [1933]. Dave Renton, Fascism: Theory and Practice, Λονδίνο: Pluto Press 1999. Leon Trotsky, The Struggle Against Fascism in Germany, Χάρμοντζουερθ: Penguin 1975. David Blackbourn, Geoff Eley, The Peculiarities of German History. Bourgeois Society and Politics in Nineteenth-Century Germany, Οξφόρδη: Oxford University Press 1984. 6. Η διανοητική προϊστορία του φασισμού στις ευρωπαϊκές χώρες. Αντεπανάσταση, αντισημιτισμός, δικαιολογήσεις του ιμπεριαλισμού, καθολικισμός, προτεσταντισμός και ορθοδοξία, οριενταλισμός, ρατσισμός, αντισημιτισμός, αντιρομανισμός, κοινωνικός δαρβινισμός. Walter L. Adamson, Avant-garde Florence: From Modernism to Fascism, Καίμπριτζ Μασσαχουσέτης – Λονδίνο: Harvard University Press 1993. Alexander J. DeGrand, The Italian Nationalist Association and the Rise of Fascism in Italy, Λίνκολν και Λονδίνο: University of Nebraska Press 1978. Peter Gay, The Cultivation of Hatred, τ. Γ’ του The Bourgeois Experience, Victoria to Freud, Νέα Υόρκη και Λονδίνο: Norton 1993. George L. Mosse, The Crisis of German Ideology. Intellectuial Origins of the Third Reich, Νέα Υόρκη: Grosset & Dunlap 1964. George L. Mosse, Masses and Man. Nationalist and Fascist Perceptions of Reality, Ντητρόιτ: Wayne State University Press 1987. George L. Mosse, Germans and Jews. The Right, the Left, and the Search for a “Third Force” in Pre-Nazi Germany, Ντητρόιτ: Wayne State University Press 1987. Ernst Nolte, Three Faces of Fascism, Νέα Υόρκη: Holt, Rinehart & Winston 1966 [1963]. Fritz Stern, The Politics of Cultural Despair. A Study in the Rise of the Germanic Ideology, Μπέρκλεϋ: University of California Press 1961. Zeev Sternhell, Mario Sznajder, Maia Asheri, The Birth of Fascist Ideology: from Cultural Rebellion to Political Revolution, μετάφραση David Maisel, Πρίνστον: Princeton University Press 1994. Zeev Sternhell, Neither Right nor Left: Fascist Ideology in France, μετάφραση David Maisel, Μπέρκλεϋ και Λος Άντζελες: University of California Press 1996. Zeev Sternhell, La droite revolutionnaire, 1885–1914. Les Οrigines francaises du fascisme, Παρίσι: Seuil 1978. Henry Stuart Hughes, Consciousness and Society, Λονδίνο: Paladin 1974. Klaus Theweleit, Male Fantasies, τ. Α’-Β’, Οξφόρδη: Blackwell 1987-1989. Mihaly Vajda, Fascisme et mouvement de masse, Παρίσι: Le sycomore 1979. John Weiss, Conservatism in Europe. 1770-1945. Traditionalism, Reaction and Counter-Revolution, Thames and Hudson, Λονδίνο 1977. Και στα ελληνικά, John Weiss, Ο συντηρητισμός στην Ευρώπη, 1770-1945. Παραδοσιοκρατία, αντίδραση και αντεπανάσταση, μετάφραση Μαρία Μυλωνά, επιστημονική θεώρηση Σπύρος Μαρκέτος, Θύραθεν, Θεσσαλονίκη 2010. 7. Η γέννηση των φασιστικών κινημάτων γύρω στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο φασισμός διεκδικεί την εξουσία. Συντηρητικοί, φιλελεύθεροι, και φασίστες. David Abraham, The Collapse of the Weimar Republic: Political Economy and Crisis, Πρίνστον: Princeton University Press 1981. Theodor Adorno, The Psychological Technique of Martin Luther Thomas’ Radio Addresses, Στάνφορντ: Stanford University Press 2000 [1943]. Pierre Aycoberry, The Social History of the Third Reich, 1933-1945, μετάφραση Janet Lloyd, Νέα Υόρκη: The New Press 1999. Martin Blinkhorn, Mussolini and Fascist Italy, Λονδίνο – Νέα Υόρκη: Routledge 1994. Thomas Childers, The Nazi Voter. The Social Foundations of Fascism in Germany, 1919-1933, Chapel Hill και Λονδίνο: The University of North Carolina Press 1983. Charles F. Delzell, Mediterranean Fascism, 1919-1945, Νέα Υόρκη, Evanston και Λονδίνο: Harper & Row 1970. Allen Douglas, From Fascism to Libertarian Communism. Georges Valois Against the Third Republic, Μπέρκλεϋ – Λος Άντζελες – Οξφόρδη University of California Press 1992. Robert Soucy, French Fascism: The First Wave, 1924-1933, Νιου Χάβεν και Λονδίνο: Yale University Press 1986. Robert Soucy, French Fascism: The Second Wave, 1933-1939, Νιου Χάβεν και Λονδίνο: Yale University Press 1986. John Weiss, The Fascist Tradition. Radical Right-Wing Extremism in Modern Europe, Nέα Υόρκη, Evanston και Λονδίνο: Harper and Row 1967. _______, Conservatism in Europe. 1770-1945. Traditionalism, Reaction and Counter-Revolution, Λονδίνο: Thames and Hudson 1977. John Weiss, Ideology of Death. Why the Holocaust Happened in Germany, Σικάγο: Elephant 1996. John Weiss (επιμ.), Nazis and Fascists in Europe 1918-1945, Σικάγο: Quadrangle Books 1969. 8. Καταβολές και μορφές της άκρας δεξιάς στην προπολεμική και τη μεσοπολεμική Ελλάδα. Τα πέντε ρεύματα της ακροδεξιάς. Ίωνας Δραγούμης. Εθνικός Διχασμός, αγροτικό και προσφυγικό ζήτημα. Μεσοπολεμικές δικτατορίες. Τοπικά μαζικά κινήματα. Παντελής Πουλιόπουλος, Κείμενα, για τον πόλεμο, τη δικτατορία, το νέο κόμμα, Αθήνα: Πρωτοποριακή Βιβλιοθήκη 1977 [1920-1941]. [Παντελής Πουλιόπουλος], Πόλεμος κατά τού πολέμου: Αποφάσεις τού πρώτου πανελληνίου συνεδρίου Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατού, Αθήνα: Διεθνής Βιβλιοθήκη 1975 [1924]. Γιάννης Γιαννουλόπουλος, ‘Η ευγενής μας τύφλωσις...’: εξωτερική πολιτική και ‘εθνικά θέματα’ από την ήττα του 1897 έως τη Μικρασιατική Καταστροφή, Αθήνα: Βιβλιόραμα 1999. Σωτήριος Π. Γκοτζαμάνης, Kοινωνικαί τάξεις και πολιτικά κόμματα, Θεσσαλονίκη: Tριανταφύλλου 1922. Σπύρος Μαρκέτος, Πώς φίλησα τον Μουσολίνι. Τα πρώτα βήματα του ελληνικού φασισμού, Βιβλιόραμα, Αθήνα 2006. Luca de Caprariis, ‘ “Fascism for Export”? The Rise and Eclipse of the Fasci Italiani all’ Εstero’, Journal of Contemporary History 35 [2000], σ. 151-183. Aλέκος Δάγκας, Ο χαφιές. Το κράτος κατά του κομμουνισμού. Συλλογή πληροφοριών από τις υπηρεσίες Ασφαλείας Θεσσαλονίκης, 1927, Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα 1995. Γιώργος B. Δερτιλής, Ιστορία του ελληνικού κράτους, 1830-1920, τ. Α’ - Β’, Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας 2005. Iων Δραγούμης, Φύλλα ημερολογίου E' (1913-1917), επιμέλεια Θεόδωρος N. Σωτηρόπουλος. Aθήνα:Eρμής 1986. Iων Δραγούμης [Ίδας], Μαρτύρων και ηρώων αίμα, Αθήνα 1907. Iων Δραγούμης [Ίδας], Ελληνικός πολιτισμός, Αλεξάνδρεια: Γράμματα 1913. Γεώργιος B. Λεονταρίτης [George B. Leon], Greece and the Great Powers, 1914-1917, Θεσσαλονίκη: Institute for Balkan Studies 1974. Aντώνης Λιάκος, Eργασία και πολιτική στην Eλλάδα του Mεσοπολέμου. Tο Διεθνές Γραφείο Eργασίας και η ανάδυση των κοινωνικών θεσμών, Aθήνα: Iδρυμα Eρευνας και Παιδείας της Eμπορικής Tράπεζας της Eλλάδος 1993. Σεραφείμ Mάξιμος, Kοινοβούλιο ή δικτατορία; Θεσσαλονίκη: M. Tριανταφύλλου και Σια 1930. Σπύρος Mαρκέτος [Spyros Marchetos], ‘Avraam Benaroya and the Impossible Reform’, Justice. Special Issue ‘Remember Salonika’ [1999]. Σπύρος Mαρκέτος, Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου και η εποχή του. Αντινομίες του μεταρρυθμιστικού σοσιαλισμού, ανέκδοτη διδακτορική διατριβή, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας ΕΚΠΑ, Αθήνα 1998. Σπύρος Mαρκέτος, ‘Έθνος χωρίς εβραίους; απόψεις της ιστοριογραφικής κατασκευής του ελληνισμού’, Σύγχρονα Θέματα 52-53 [1994] Σπύρος Mαρκέτος, ‘Tο πλαίσιο ενσωμάτωσης της σεφαραδικής Θεσσαλονίκης στην Eλλάδα, 1912-1914’, στο Ο ελληνικός εβραϊσμός, Αθήνα: Εκδόσεις του Iδρύματος Πολιτισμού και Παιδείας της Σχολής Mωραΐτη 2000. Γιώργος Θ. Mαυρογορδάτος, Eθνικός Διχασμός και μαζική οργάνωση, Aθήνα: Aλεξάνδρεια 1996. Γιώργος Θ. Mαυρογορδάτος [George Th. Mavrogordatos], Stillborn Republic. Social Coalitions and Party Strategies in Greece, 1922-1936, Mπέρκλεϋ: University of California Press 1983. [Iωάννης Mεταξάς], Iωάννης Mεταξάς. Tο προσωπικό του Hμερολόγιο, επιμέλεια Xρήστος Xρηστίδης, τ. A'. Aθήνα: Γκοβόστης 1950. Γιάννης Ταμτάκος, Αναμνήσεις μιας ζωής στο επαναστατικό κίνημα, Θεσσαλονίκη: Κύκλοι Αντιεξουσίας 2003. Spyros Marchetos, «A Slav Macedonian Greek Fascist? Deciphering the Ethnicophrosyne of Sotirios Gotzamanis», στο Alexandra Ioannidou, Christian Voss (eds.), Slavic Studies after the EU-Enlargement: Challenges and Prospects. Proceedings of the First Interdisciplinary Slavic Studies Conference. University of Macedonia, Salonica, 29/9-1/10/2006, Berliner Slawistische Arbeiten (Peter Lang Verlag), Βερολίνο 2008. Χάγκεν Φλάισερ (επιμ.), Η Ελλάδα ’36-49. Από τη Δικτατορία στον Εμφύλιο. Τομές και συνέχειες, Καστανιώτης, Αθήνα 2003. Χρ. Σ. Χουρμούζιος, Τα κατά την 18ην και 19ην Νοεμβρίου 1916 και επέκεινα. Μετά ιστορικής προεισαγωγής και επί τη βάσει των γενομένων εν τη Βουλή και δι' επισήμων εγγράφων αποκαλύψεων, Εκ των Τυπογραφείων της "Εσπερίας", Λονδίνο 1919. 9. Ο φασισμός συντρίβεται στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταπολεμική οικονομική άνθηση, κορπορατισμός και περιθωριοποίηση της άκρας δεξιάς. Arno J. Mayer, Why Did the Heavens not Darken? The Final Solution in History, Verso, London 1998. MacGregor Knox, ‘Conquest, Foreign and Domestic, in Fascist Italy and Nazi Germany’, The Journal of Modern History 56 [1984], σ. 1-57. 10. Άκρα δεξιά και φασισμός στη μεταπολεμική Ελλάδα, 1950-2010. Nίκος Aλιβιζάτος, Oι πολιτικοί θεσμοί σε κρίση, 1922-1974. Oψεις της ελληνικής εμπειρίας, Aθήνα: Θεμέλιο 2 1986. Mark Mazower (επιμ.), After the War was Over. Reconstructing the Family, Nation, and State in Greece, 1943-1960, Πρίνστον και Οξφόρδη: Princeton University Press 2000. Χριστόφορος Βερναρδάκης, «Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου και οι νέες τομές στο κομματικό σύστημα», στο http://www.vernardakis.gr/uplmed/File/AYGI%2024-6-2012.pdf Γεώργιος Γεωργαλάς, Η ιδεολογία της Επαναστάσεως. Όχι δόγματα, αλλά ιδεώδη, χ.τ.ε., χ.χ.. Γεώργιος Γεωργαλάς, Πυρηνική ειρήνη (pax nucleara). Εγχειρίδιον τεχνικής του σιωπηλού πολέμου, Ελληνικός Εκδοτικός Οργανισμός, Αθήναι 1970. Σωτήριος Γκοτζαμάνης, Η παρά των Ελλήνων κατάκτησις της Ασίας υπό την ηγεσίαν του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Διάλεξις γενομένη εν τη αιθούση της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών την 14ην Μαρτίου 1957, Θεσσαλονίκη 1957. Νίκος Καρκάνης, Οι δοσίλογοι της Κατοχής. Δίκες – παρωδία. Ντοκουμέντα-αποκαλύψεις, μαρτυρίες, Αθήνα 1981. Νίκος Κλείτσικας, Andrea Speranzoni, Φαινόμενα τρομοκρατίας. Ο ελληνικός νεοφασισμός μέσα από τα απόρρητα έγγραφα των Μυστικών Υπηρεσιών, Προσκήνιο, Αθήνα 2003. Τάσος Κωστόπουλος, Η αυτολογοκριμένη μνήμη. Τα Τάγματα Ασφαλείας και η μεταπολεμική εθνικοφροσύνη, Φιλίστωρ, Αθήνα 2005. Βασίλης Κ. Λάζαρης, Ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Αχαΐα, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2006. Γιώργος Μαργαρίτης, Ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου 1946 – 1949, Βιβλιόραμα, Αθήνα 5 2005. Γεώργιος Παπαδόπουλος, Το δόγμα Τρούμαν και η επανάστασις των εθνικών ενόπλων δυνάμεων, Αθήναι Μάιος 1967. Δημήτρης Ψαρράς, Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη, Η τηλεοπτική αναγέννηση της ελληνικής Ακροδεξιάς, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2010. 11. Η αναβίωση του φασισμού και του αντιφασισμού στην Ευρώπη, 1970-2010. Τομές και συνέχειες μεταξύ Νέας Τάξης και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Richard Wolin, Heidegger’s Children. Hannah Arendt, Karl Loewith, Hans Jonas, and Herbert Marcuse, Πρίνστον και Οξφόρδη: Princeton University Press 2001. Richard Wolin, The Seduction of Unreason. The Intellectual Romance with Fascism from Nietzsche to Postmodernism, Πρίνστον και Οξφόρδη: Princeton University Press 2001. Eric Wilson (επιμ.), Government of the Shadows. Parapolitics and Criminal Sovereignty, Pluto Press, Λονδίνο, Νέα Υόρκη 2009. Sean Birchall, Beating the Fascists. The Untold Story of Anti-Fascist Action, Freedom Press, Λονδίνο 2010 Daniele Ganser, NATO’s Secret Armies. Opertation Gladio and Terrorism in Western Europe. An Approach to NATO’s Secret Stay-Behind Armies, πρόλογος John Prados, Frank Cass, Λονδίνο 2005· και στα ελληνικά, Ντανιέλε Γκάνσερ, Οι μυστικοί στρατοί του ΝΑΤΟ: Η επιχείρηση Gladio και η τρομοκρατία στη Δυτική Ευρώπη, μετάφραση Κωνσταντίνος Φασούλης, πρόλογος-επιμέλεια Κλεάνθης Γρίβας, Antilogos, Αθήνα 2007. Colin Sparks, Never Again! Hows and Whys of Stopping Fascism, Bookmarks, Λονδίνο 1980, και στα ελληνικά, Κόλιν Σπαρκς, Ποτέ ξανά!, Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό, Αθήνα 2011. 12. Φιλελεύθερη, συντηρητική και φασιστική άκρα δεξιά στο πλαίσιο της τερματικής κρίσης του καπιταλισμού. Public Issue, “Πολιτικές αξίες & ιδεολογίες σήμερα στην Ελλάδα-1. Πως άλλαξε ο ιδεολογικός χάρτης, στην περίοδο 2009-2017”, Πέμπτη, 21 Σεπτεμβρίου 2017. Σπύρος Μαρκέτος, "Βουτυρομπεμπές ή βασανιστής; Μακντόναλντ ή Μουσσολίνι;", Infowar.gr, 20 Σεπτέμβρη 2015, διαθέσιμο στο http://bit.ly/2FQCMqv . Σπύρος Μαρκέτος, “Αντινομίες της δίκαιης ανάπτυξης”, στο Λεωνίδας Βατικιώτης (επιμ.), Έξοδος αδιέξοδος. Η κληρονομιά των μνημονίων και οι ανοιχτοί λογαριασμοί, Τόπος, Αθήνα 2018, σ.57-99. Christian Morrisson, Adjustment and Equity, Policy Brief No. 1, OECD 1992 Christian Morrisson, The Political Feasibility of Adjustment, Policy Brief No. 13, OECD 1996.