ΔΙΚΑΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

Ειδικού Υποβάθρου / Κορμού

Απόκτηση γνώσεων και δυνατότητα επίλυσης διαφορών στην περιοχή του δικαίου της κοινωνικής ασφάλισης. Χρησιμοποίηση στην πράξη γνώσεων και δυνατότητα κατανόησης του αντικειμένου. Συγγραφή εργασίας με την οποία οι φοιτητές και φοιτήτριες θα εμβαθύνουν σε επίκαιρα ζητήματα του δικαιίου κοινωνικής ασφάλισης. Μύηση στις νομολογιακές τάσεις με εξέταση και σχολιασμό δικαστικών αποφάσεων. Εξοικείωση με τη ραχοκοκαλιά και τις βασικές αρχές της κοινωνικής ασφάλισης. Οι φοιτητές και φοιτήτριες μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος θα πρέπει να μπορούν να ερμηνεύουν ασφαλιστικούς νόμους. Να συγκεντρώνουν υλικό και να ερμηνεύουν κανόνες συναφείς του γνωστικού τους πεδίου. Να παρέχουν έγκυρη πληροφόρηση πάνω στα ζητήματα του γνωστικού τους αντικειμένου και να προτείνουν λύσεις σε πρακτικά προβλήματα νομικής φύσης, απευθυνόμενοι τόσο σε ειδικευμένο όσο και σε μη εξειδικευμένο κοινό. Να έχουν αναπτύξει εκείνες τις δεξιότητες για περαιτέρω απόκτηση γνώσεων, οι οποίες είναι αναγκαίες για να προχωρήσουν σε σπουδές μεταπτυχιακού επιπέδου που απαιτούν υψηλό βαθμό αυτόνομης μελέτης και έρευνας. Να λάβουν γνώση αλλοδαπών δικαίων και συστημάτων. Τελικά, θα αποκτήσουν όλο το αναγκαίο θεωρητικό υπόβαθρο για να μπορούν να απασχοληθούν ως δικαστές, δικηγόροι, νομικοί σύμβουλοι και θεωρητικοί του δικαίου κοινωνικής ασφάλισης.

Το μάθημα καλύπτει ένα σημαντικό μέρος του κοιωνικού δικαίου, το δίκαιο κοινωνικής ασφάλισης. Ειδικότερα, αφετηρία αποτελούν οι εννοιολογικές οριοθετήσεις, τα συστατικά στοιχεία του θεσμού, δηλαδή η ασφάλιση και η αλληλεγγύη. Πώς διαφοροποιείται από άλλους θεσμούς, όπως είναι η κοινωνική πρόνοια, το δημόσιο σύστημα υγείας. Στη συνέχεια, αναπτύσσεται η αρχιτεκτονική του συστήματος των τριών πυλώνων. Έννοια της κοινωνικής ασφάλειας και πώς διαφοροποιείται από την κοινωνική ασφάλιση. Πώς δομείται το ασφαλιστικό σύστημα. Οι ενοποιήσεις των φορέων κύριας και επικουρικής ασφάλισης. Ταμεία πρόνοιας (εφάπαξ βοήθημα). Κατόπιν αναλύεται η ιδιομορφία της επικουρικής ασφάλισης. Η ενοποίηση και η αλλάγή φυσιογνωμίας με το ΕΤΕΑ. Συμπληρωματικά συστήματα, συστήματα του δεύτερου πυλώνα. Εξετάζεται το νομικό καθεστώς των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης και των Ταμείων υποχρεωτικής επαγγελματικής ασφάλισης. Στη συνέχεια, εξετάζονται οι θεσμοί της κοινωνικής πρόνοιας, του ΕΣΥ. Μη ανταποδοτικές παροχές κοινωνικού χαρακτήρα, κοινωνική αποζημίωση, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Ακολούθως, ερευνάται η συνταγματική κατοχύρωση του θεσμού. Νομική αξία του άρθρου 22, παρ. 5, φορείς, βασικό περιεχόμενο. Διερευνάται η κανονιστικότητα του άρθρου. Αρχή της ισότητας, αρχή της αναλογικότητας, αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης στο χώρο της κοινωνικής ασφάλισης. Διεθνείς διαστάσεις της κοινωνικής ασφάλειας. Συντονισμός Κανονισμός 883/2004. Ελεύθερη κυκλοφορία ασθενών. Εναρμόνιση σε θέματα ισότητας των φύλων. Γενικές αρχές της κοινωνικής ασφάλισης. Λοιπές πηγές του δικαίου κοινωνικής ασφάλισης. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αντικείμενο την κοινωνική ασφάλιση. Μετά προχωράμε στην εξέταση του νομικού καθεστώτος του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ : υπαγωγή στην ασφάλιση, εξαρτημένη εργασία, μερική απασχόληση, ασφαλιστικές εισφορές. Χρηματοδότηση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης. Συντάξεις γήρατος, αναπηρίας και επιζώντος. ΚΕΑΟ, αναγκαστική είσπραξη, ποινική ευθύνη. Στη συνέχεια αναλύεται το καθεστώς της απασχόλησης των συνταξιούχων, καθώς και το καθεστώς άλλων παροχών, όπως ασθένειας (ΕΟΠΥΥ), μητρότητας, εργατικού ατυχήματος, επαγγελματικής ασθένειας, αναπροσαρμογής αναπήρων, κατ΄οίκον φροντίδα ηλικιωμένων. Διοικητική διαδικασία και δικονομικά ζητήματα. Προστασία προσωπικών δεδομένων. Ασφάλιση ελευθέρων επαγγελματιών, ασφάλιση αγροτών και ασφάλιση ανεργίας.

κοινωνική ασφάλιση, συντάξεις, ασφάλιση ασθένειας

10-11-2020