Ηλεκτρονική Διάθεση Μαθήματος
Περιεχόμενο Μαθήματος
Ο γερμανικός 20ός αιώνας πειραματίζεται με διάφορες μορφές ποίησης. Ο Arnfrid Astel, ας πούμε, γράφει ένα από τα πιο σύντομα ποιήματα της γερμανικής λογοτεχνίας με τίτλο «Grabschrift auf einen Floh» / «Επιτάφιος σε έναν ψύλλο», καταφέρνοντας να μεταδώσει, μόλις σε ένα δίστιχο, μια ιδιαίτερα κωμική διάσταση: «Hier liegt / der springende Punkt» («Ενθάδε κείται / η πηδηχτή τελεία» — αλλά εξίσου θα σήμαινε: το «βασικό σημείο», το «ουσιώδες»). Ενώ, την ίδια περίπου περίοδο, ο Walter Höllerer υποστηρίζει με θέρμη το εκτενές ποίημα, το «Langgedicht», επειδή αυτό στρέφεται, όπως λέει, ενάντια στη «λακωνικότητα» και τα «αυστηρά σχήματα». Προπάντων όμως: το «μακροποίημα» μοιάζει να διαχειρίζεται αλλιώς την πραγματικότητα. Καθώς συνενώνει τις πλέον διαφορετικές —και, όχι σπάνια, κοινότοπες— αντιλήψεις· ανασυνθέτει την ιστορία πολυφωνικά· αξιώνει επική ολότητα· εγκαταλείπει κανόνες και όρια ή, ακόμη, δεν διστάζει να αφήσει πίσω του αυτό που ονομάζουμε «τόνο προσωπικό». Ακριβώς για τους λόγους αυτούς, σύμφωνα με ορισμένους, αποτελεί το κατεξοχήν πολιτικό είδος ποίησης.
Διαβάζοντας από κοινού και συζητώντας επιλεγμένα παραδείγματα, το σεμινάριο θα παρακολουθήσει μερικούς από τους σημαντικότερους σταθμούς των «μακροποιημάτων». Ειδικότερα, θα εστιάσει σε λυρικά δοκίμια, έμμετρες αφηγήσεις και collage ποιημάτων των τελευταίων ετών, όπως για παράδειγμα: «Der Untergang der Titanic: Eine Komödie» (1978) του Hans Magnus Enzensberger· «Vom Schnee oder Descartes in Deutschland» (2003) του Durs Grünbein· «Annette, ein Heldinnenepos» (2020) της Anne Weber· «Die Sprache von Gibraltar» (2016) του Björn Kuhligk. Συγχρόνως, θα προσκληθούν οι μεταφραστές και οι μεταφράστριες των κειμένων αυτών για να φωτίσουν, από τη δική τους οπτική αυτή τη φορά, ζητήματα που σχετίζονται με την απόδοση του είδους αυτού στα ελληνικά.