ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

1) Συμμετοχή στο μάθημα και εκπόνηση δραστηριοτήτων: Η κριτική μελέτη της προκαθορισμένης βιβλιογραφίας αποτελεί τη βάση επίτευξης των επιμέρους στόχων του μαθήματος. Αναμένεται, λοιπόν, η συστηματική προετοιμασία και ο τεκμηριωμένος σχολιασμός εκ μέρους των φοιτητών/τριών πάνω σε ζητήματα που τίθενται για συζήτηση κατά τη διάρκεια των διαλέξεων και της φροντιστηριακής προετοιμασίας / διδασκαλίας που αποτελεί βασικό τμήμα της πρακτικής άσκησης. Μέρος των υπό συζήτηση θεμάτων βασίζεται στις δραστηριότητες που θα εκπονούνται κατά τη διάρκεια της πρακτικής άσκησης των φοιτητών/τριών. Τα θέματα των δραστηριοτήτων ανακοινώνονται στο πλαίσιο των πανεπιστημιακών διαλέξεων και ψηφιακά στην ιστοσελίδα του μαθήματος [Συνδυαστική προσμέτρηση μέχρι ± 2 στον τελικό βαθμό]. 2) Τελική εξέταση: Προβλέπεται η συμμετοχή των φοιτητών/τριών σε γραπτή εξέταση στο τέλος του εξαμήνου. Η τελική εξέταση προσφέρει την ευχέρεια για μια ολιστική θεώρηση του περιεχομένου του μαθήματος. Αναμένεται ότι οι φοιτητές/ήτριες θα είναι σε θέση να επεξεργάζονται με κριτικό τρόπο ζητήματα που έχουν μελετήσει στο πλαίσιο του μαθήματος. Η συγκεκριμένη εξέταση διεξάγεται με ανοικτά βιβλία. Οι φοιτητές/ήτριες καλούνται είτε να επιλύσουν ένα πρόβλημα, είτε να επεξεργαστούν ανοικτές ερωτήσεις που οδηγούν σε απαντήσεις δοκιμιακού χαρακτήρα. Η εκ μέρους των φοιτητών/τριών επεξεργασία των δύο αυτών τύπων θεμάτων καλείται να διακρίνεται από λογική συνοχή, επιστημονική συνέπεια και ακρίβεια ως προς τον θεωρητικό σχολιασμό. Τα θέματα της τελικής γραπτής συγκροτούνται με βάση τα ζητήματα που οι φοιτητές/τριες επεξεργάστηκαν στο πλαίσιο τόσο των διαλέξεων όσο και της πρακτικής τους άσκησης στο δημοτικό σχολείο.

Καψάλης, Α. Γ. & Νημά, Ε. Α. (2015). Σύγχρονη Διδακτική. Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη.

Bloom, B. S. & Krathowohl, D. R. (2000). Ταξινομία διδαχτικών στόχων. Τόμος Α΄: Γνωστικός τομέας (μετάφρ. Α. Λαμπράκη-Παγανού). Θεσσαλονίκη: Κώδικας. Ιωαννίδου-Κουτσελίνη, Μ. (2013). Αναλυτικά προγράμματα & διδασκαλία. Αθήνα: Πεδίο. Joyce, B., Weil, M. & Calhoun, E. (2009). Διδακτική μεθοδολογία - Διδακτικά μοντέλα (επιμ. Κ. Κασιμάτη). Αθήνα: Έλλην. Κασσωτάκης, Μ. & Φλουρής, Γ. (2013). Μάθηση και διδασκαλία. Σύγχρονες απόψεις για τις διαδικασίες της μάθησης και της μεθοδολογίας της διδασκαλίας. Αθήνα: Γρηγόρης. Kalantzis, Μ. & Cope, Β. (2013). Νέα μάθηση. Βασικές αρχές για την επιστήμη της εκπαίδευσης (μετάφρ. Γ. Χρηστίδης). Αθήνα: Κριτική. Κοσσυβάκη, Φ. (2006). Εναλλακτική διδακτική. Προτάσεις για μετάβαση από τη διδακτική του αντικειμένου στη διδακτική του ενεργού υποκειμένου. Αθήνα: Gutenberg. Κούσουλας, Φ. (2004). Σχεδιασμός και εφαρμογή διαθεματικής διδασκαλίας. Αθήνα: Ατραπός. Κουτσελίνη-Ιωαννίδου, Μ. & Πυργιωτάκης, Ι. Ε. (2015). Διαφοροποίηση της διδασκαλίας της μάθησης. Κοινωνιολογική, παιδαγωγική και διδακτική προσέγγιση. Αθήνα: Πεδίο. Ματσαγγούρας, Η. (2006). Θεωρία και πράξη της διδασκαλίας. Τόμος Α΄: Θεωρία της διδασκαλίας - Η προσωπική θεωρία ως πλαίσιο στοχαστικο-κριτικής ανάλυσης. Αθήνα: Gutenberg. Ματσαγγούρας, Η. (2005). Θεωρία και πράξη της διδασκαλίας. Τόμος Β΄: Στρατηγικές διδασκαλίας - Η κριτική σκέψη στη διδακτική πράξη. Αθήνα: Gutenberg. Πηγιάκη, Π. (2010). Προετοιμασία, σχεδιασμός και αξιολόγηση της διδασκαλίας. Διδακτική μεθοδολογία. Αθήνα: Γρηγόρης. Serra Goethals, Μ., Howard, R. A. & Sanders, M. M. (2013). Ο αρχάριος εκπαιδευτικός ενώπιον της διδασκαλίας: Μια δοκιμή προσέγγισης στην αναστοχαστική πράξη (μετάφρ. Α. Αργυροπούλου & Ρ. Ευριπίδου). Θεσσαλονίκη: Da Vinci. Φρυδάκη, Ε. (2009). Η διδασκαλία στην τομή της νεωτερικής και της μετανεωτερικής σκέψης. Αθήνα: Κριτική. Χατζηδήμου, Δ. (2004). Προετοιμασία και σχέδιο μαθήματος. Συμβολή στον προγραμματισμό της διδασκαλίας. Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη.