Ηλεκτρονική Διάθεση Μαθήματος
Μαθησιακά Αποτελέσματα
Με την ολοκλήρωση των μαθημάτων οι φοιτητές θα
• Έχουν γνωρίσει τα βασικά στάδια εξέλιξης της βυζαντινής και μεταβυζαντινής μελοποιίας, ώστε να κατανοήσουν καλύτερα την εξέλιξη της εκκλησιαστικής μουσικής.
• Έχουν μελετήσει τους μελουργούς ώστε να κατανοήσουν την σπουδαιότητα των προσώπων που έπαιξαν ρόλο στις εξελίξεις κατά περιόδους.
• Έχουν μάθει για τις μουσικές θεωρητικές συγγραφές και πως αυτές μας βοηθούν στην καλύτερη γνώση της διδασκαλίας της Ψαλτικής Τέχνης.
• Έχουν καλλιεργήσει τις προσωπικές τους μουσικές δεξιότητες σε βασικές μουσικές γνώσεις μέσω χρήσης της φωνής τους.
Περιεχόμενο Μαθήματος
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
Μελέτη ακμής και στασιμότητας της Ψαλτικής Τέχνης. Εισαγωγική θεώρηση της μεσοβυζαντινής σημειογραφίας. Ερμηνεία των μεγάλων υποστάσεων, αφώνων σημαδίων. Γνωριμία τους με τους μεταβυζαντινούς μουσικούς κώδικες και το περιεχόμενό τους. Η Νέα Μέθοδος και η διάδοσή της.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΩΝ ΕΝΟΤΗΤΩΝ
1. Η Βυζαντινή Καλοφωνία (τέλη 13ου-15ος αι.) Βυζαντινή Ars nova, η κορύφωση της Ψαλτικής Τέχνης. Η επιβίωση της Ψαλτικής παράδοσης (1453-1580) Η προπαρασκευή για την ανανέωση της Ψαλτικής Τέχνης (1580-1650)
2. Η Τετρανδρία: Ξένος Κορώνης, Ιωάννης Κλαδάς, Μανουήλ Χρυσάφης, Ιωάννης Κουκουζέλης.
3. Ιωάννης Κουκουζέλης (περ. 1270-πριν 1340): Το Μέγα ίσον και ο τροχός. Αναγραμματισμοί και Μαθήματα. Μορφολογικές παρατηρήσεις.
4. Α΄ μεγάλη ακμή μετά την Άλωση (1650-1720) Στασιμότητα και ανάκαμψη – Η νέα προετοιμασία (1720- 1770) Μορφές του Βυζαντινού μουσικού πολιτισμού. Η δοξολογία. Τα ασματικά.
5. Η αναγέννηση της Ψαλτικής Τέχνης, εποχή του νέου καλλωπισμού (1650- 1720): Η Τετρανδρία: Παναγιώτης Χρυσάφης ο Νέος, ο Γερμανός επίσκοπος Νέων Πατρών, Μπαλάσης ο Ιερεύς, Πέτρος ο Μπερεκέτης. Το έργο τους.
6. Η Μεσοβυζαντινή σημειογραφία. Η εξήγηση της παλαιάς σημειογραφίας. Οι εξηγητές. Η Μετροφωνία.
7. B΄ μεγάλη ακμή της Ψαλτικής Τέχνης μετά την Άλωση (1770-1820)
8. Η τριανδρία (ιη΄αί.): Πέτρος Πελοποννήσιος, Πέτρος Βυζάντιος, Ιάκωβος Πρωτοψάλτης
9. Βυζαντινές και Μεταβυζαντινὲς θεωρητικὲς συγγραφές
10. Η Μεταρρύθμιση. Κωνσταντινούπολη 1814. Οι Τρεις διδάσκαλοι: Χρύσανθος εκ Μαδύτων, Χουρμούζιος Χαρτοφύλαξ, Γρηγόριος Πρωτοψάλτης
11. Η διάδοση του Νέου Συστήματος. Η μουσική τυπογραφία: Βουκουρέστι 1820
12. Πατριαρχικές Σχολές Ψαλτικής (ιε΄-ιη΄αι.)
13. Η Ψαλτική παράδοση της Κωνσταντινουπόλεως και του Αγίου Όρους
Λέξεις Κλειδιά
Η Βυζαντινή Καλοφωνία, Η δοξολογία, Τα ασματικά, Βυζαντινές και Μεταβυζαντινὲς θεωρητικὲς συγγραφές, Η Μεταρρύθμιση Πατριαρχικές Σχολές Ψαλτικής
Επιπρόσθετη βιβλιογραφία για μελέτη
Στάθης Θ. Γρ., Αναγραμματισμοί και τα Μαθήματα της Βυζαντινής Μελοποιϊας, εκδ. ΙΒΜ, Μελέται 3, Αθήνα 2008.
Στάθης Θ. Γρ., Φάκελος Μαθήματος, Ιστορία της Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Ψαλτικής Τέχνης, Αθήνα 2002.
Στάθης Θ. Γρ., Ιστορία και παρουσίαση της εκφωνητικής σημειογραφίας, Συμβολή στη Μνήμη Γεωργίου Στ. Αμαργιανάκη (1936-2003) Μελέτες και κείμενα συναδέλφων και μαθητών του, Αθήνα 2013
Μπαλαγεώργος Δημ. Η πρωτοφανέρωση του μέλους της Μεγάλης Δοξολογίας στις χειρόγραφες πηγές του ιδ΄ αι΄, Συμβολή στη Μνήμη Γεωργίου Στ. Αμαργιανάκη (1936-2003) Μελέτες και κείμενα συναδέλφων και μαθητών του, Αθήνα 2013.