ΚΟΥΛΤΟΥΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ

Πληροφορίες Μαθήματος
ΤίτλοςΚΟΥΛΤΟΥΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ / CULTURES OF CULTURAL PRODUCTION AND CONSUMPTION
ΚωδικόςΕΠΔ106
ΣχολήΚοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών
ΤμήμαΔημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας
Κύκλος / Επίπεδο2ος / Μεταπτυχιακό
Περίοδος ΔιδασκαλίαςΧειμερινή
Υπεύθυνος/ηΑλέξανδρος Μπαλτζής
ΚοινόΝαι
ΚατάστασηΕνεργό
Course ID600018546

Πρόγραμμα Σπουδών: ΠΜΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ (2018-Σήμερα)

Εγγεγραμμένοι φοιτητές: 3
ΚατεύθυνσηΤύπος ΠαρακολούθησηςΕξάμηνοΈτοςECTS
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΕπιλογής1110
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΕπιλογής Κατεύθυνσης1110
ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΕΣ ΚΟΙΝΟΥΕπιλογής1110

Πληροφορίες Τάξης
ΤίτλοςΚΟΥΛΤΟΥΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ
Ακαδημαϊκό Έτος2023 – 2024
Περίοδος ΤάξηςΧειμερινή
Διδάσκοντες μέλη ΔΕΠ
Class ID
600237748
Τύπος Μαθήματος
Eιδίκευσης / Kατεύθυνσης
Τύπος Μαθήματος 2016-2020
  • Επιστημονικής Περιοχής
Τύπος Μαθήματος 2011-2015
Ειδικού Υποβάθρου / Κορμού
Τρόπος Παράδοσης
  • Πρόσωπο με πρόσωπο
  • Eξ απoστάσεως εκπαίδευση
Γλώσσα Διδασκαλίας
  • Ελληνικά (Διδασκαλία, Εξέταση)
Μαθησιακά Αποτελέσματα
Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος, οι φοιτητές θα: 1. Γνωρίζουν και θα κατανοούν τις ποικίλες διαστάσεις της πολιτισμικής διαμεσολάβησης. 2. Γνωρίζουν πώς να αναλύουν τις ιδεολογικές και αξιολογικές πτυχές της παραγωγής και κατανάλωσης πολιτισμού. 3. Γνωρίζουν πώς να εκπονούν σχέδια έρευνας για τη μελέτη της παραγωγής και κατανάλωσης πολιτιστικών αγαθών και υπηρεσιών.
Γενικές Ικανότητες
  • Εφαρμογή της γνώσης στην πράξη
  • Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών
  • Αυτόνομη εργασία
  • Ομαδική εργασία
  • Παραγωγή νέων ερευνητικών ιδεών
  • Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα
  • Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής
  • Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης
Περιεχόμενο Μαθήματος
Το μάθημα επικεντρώνει στις πολιτιστικές βιομηχανίες, δηλαδή στους κλάδους που παράγουν και θέτουν σε κυκλοφορία πολιτιστικά αγαθά και υπηρεσίες. Εξετάζονται οι τρόποι με τους οποίους η επιχειρηματική και οργανωσιακή κουλτούρα επηρεάζει την όλη διαδικασία παραγωγής και διανομής πολιτιστικών αγαθών (υλικών και άυλων) και τελικά τη διαχείριση της δημιουργικότητας, διαμορφώνοντας την ιδιοτυπία της κάθε πολιτιστικής ή δημιουργικής βιομηχανίας. Παράλληλα, εξετάζονται οι διαφορετικές κουλτούρες της πολιτιστικής κατανάλωσης, οι οποίες σχετίζονται με διαφορετικές κατηγορίες κοινού, διαφορετικούς τρόπους ζωής και διαφορετικές πολιτιστικές ανάγκες. Αναλύονται η ετερογένεια της κουλτούρας και η πολλαπλή σημασία της για την πολιτιστική παραγωγή και κατανάλωση, στοιχεία που είναι απαραίτητο να λαμβάνονται υπόψη για το σχεδιασμό και την υλοποίηση στρατηγικής από πολιτιστικούς οργανισμούς. Ενδεικτικό διάγραμμα: 1. Εισαγωγή: Η οργάνωση της παραγωγής πολιτισμού και η μελέτη της πολιτισμικής κατανάλωσης (βασικές τάσεις και προσεγγίσεις). 2. Η θεωρία για την παραγωγή πολιτισμού και η θεωρία για την κουλτούρα των παραγωγών. 3. Πολιτισμική διαμεσολάβηση και κουλτούρα των παραγωγών: Στρατηγικές διαχείρισης της δημιουργικότητας. 4. Οι έρευνες για την παραγωγή πολιτισμού: μεταβλητές για τα συστήματα αξιών των παραγωγών. Ανάλυση ερευνών σε διαφορετικούς κλάδους της παραγωγής πολιτισμού. 5. Κατανοώντας τα ακροατήρια: από τη θεωρία της επιλεκτικής κατανάλωσης στη θεωρία της πολιτισμικής παμφαγίας και οι σχετικές εμπειρικές έρευνες. 6. Οι έρευνες για την πολιτισμική κατανάλωση: μεταβλητές για τους τρόπους ζωής, το πολιτισμικό κεφάλαιο, την κοινωνική στρωμάτωση. Ανάλυση ερευνών σε διάφορες χώρες και νεότερες τάσεις. 7. Ο σχεδιασμός της έρευνας για την κουλτούρα των παραγωγών και των καταναλωτών του πολιτισμού. Η σημασία της για τη στρατηγική των πολιτιστικών οργανισμών. 8. Ανάλυση ερωτηματολογίων από πραγματικές έρευνες (ποιοτικές και ποσοτικές) για την κουλτούρα των παραγωγών και των καταναλωτών του πολιτισμού. Η διεθνής εμπειρία. 9. Ανάλυση και συζήτηση της προόδου (βιβλιογραφικής επισκόπησης). Σχεδιασμός εργασιών. 10. Πειραματική συνέντευξη βάθους από παραγωγούς πολιτιστικών αγαθών και υπηρεσιών. 11. Ανάλυση και συζήτηση της πειραματικής συνέντευξης βάθους. 12. Ανακεφαλαίωση-συζήτηση για την εκπόνηση των εργασιών.
Λέξεις Κλειδιά
παραγωγοί πολιτισμού, καταναλωτές πολιτισμού, ερευνητικές μεταβλητές, εμπειρική έρευνα
Τύποι Εκπαιδευτικού Υλικού
  • Σημειώσεις
  • Διαφάνειες
  • Διαδραστικές ασκήσεις
  • Βιβλίο
  • Άρθρα από επιστημονική περιοδικά
Χρήση Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνιών
Χρήση Τ.Π.Ε.
  • Χρήση Τ.Π.Ε. στη Διδασκαλία
  • Χρήση Τ.Π.Ε. στην Εργαστηριακή Εκπαίδευση
  • Χρήση Τ.Π.Ε. στην Επικοινωνία με τους φοιτητές
  • Χρήση Τ.Π.Ε. στην Αξιολόγηση των Φοιτητών
Οργάνωση Μαθήματος
ΔραστηριότητεςΦόρτος ΕργασίαςECTSΑτομικάΟμαδικάErasmus
Διαλέξεις9
Σεμινάρια24
Μελέτη και ανάλυση βιβλίων και άρθρων100
Συγγραφή εργασίας / εργασιών91
Παρουσιάσεις & προετοιμασία τους26
Σύνολο250
Αξιολόγηση Φοιτητών
Περιγραφή
1. Συμμετοχή στις συζητήσεις (20%). 2. Πρόοδος (2.500-3.000 λέξεις) που θα πρέπει να υποβληθεί κατά την 7η-8η εβδομάδα και η οποία αποτελεί τη βιβλιογραφική επισκόπηση σχεδίου έρευνας (30%). 3. Γραπτή εργασία (5.000-6.000 λέξεις) η οποία συνίσταται στην εκπόνηση σχεδίου έρευνας πάνω σε σχετικό αντικείμενο και με συγκεκριμένα ερωτήματα και υποθέσεις (50%).
Μέθοδοι Αξιολόγησης Φοιτητών
  • Γραπτή Εργασία (Διαμορφωτική, Συμπερασματική)
  • Δημόσια Παρουσίαση (Διαμορφωτική)
  • Εργαστηριακή Εργασία (Διαμορφωτική)
Βιβλιογραφία
Επιπρόσθετη βιβλιογραφία για μελέτη
1. Barnett, L. A., & Allen, M. P. (2000). Social class, cultural repertoires, and popular culture: The case of film. Sociological Forum, 15(1), 145–163. 2. Bourdieu, P. (2002). Η διάκριση: κοινωνική κριτική της καλαισθητικής κρίσης. Αθήνα: Πατάκης. 3. Gans, H. J. (1999 [1974]). Popular culture and high culture: An analysis and evaluation of taste (2η έκδ.). New York: Basic Books. 4. Hennion, A. (1989). An intermediary between production and consumption: The producer of popular music. Science, Technology, & Human Values, 14(4), 400–424. 5. Hirsch, P. M. (1972). Processing fads and fashions: An organization-set analysis of cultural industry systems. The American Journal of Sociology, 77(4), 639–659. 6. Jepperson, R. L., & Swidler, A. (1994). What properties of culture should we measure? Poetics, 22(4), 359–371. 7. Katz-Gerro, T. (2004). Cultural consumption research: Review of methodology, theory, and consequence. International Review of Sociology, 14(1), 11–29. 8. Lizardo, O., & Skiles, S. (2008). Cultural consumption in the fine and popular arts realms. Sociology Compass, 2(2), 485–502. 9. Negus, K. (1998). Cultural production and the corporation: Musical genres and the strategic management of creativity in the US recording industry. Media, Culture & Society, 20(3), 359–379. 10. Negus, K. (2002). The work of cultural intermediaries and the enduring distance between production and consumption. Cultural Studies, 16(4), 501–515. 11. Peterson, R. A. (1992). Understanding audience segmentation: From elite and popular to omnivore and univore. Poetics, 21(4), 243–258. 12. Peterson, R. A., & Anand, N. (2004). The production of culture perspective. Annual Review of Sociology, 30, 311–334. 13. Toffler, A. (1992). Κουλτούρα και κατανάλωση. Ποιοι είναι οι καταναλωτές της κουλτούρας: ποιες είναι οι αξίες, τα έσοδά τους, η μόρφωση, τα θρησκευτικά τους πιστεύω. Αθήνα: Κάκτος. 14. Warde, A., Wright, D., & Gayo-Cal, M. (2007). Understanding cultural omnivorousness: Or, the myth of the cultural omnivore. Cultural Sociology, 1(2), 143–164.
Τελευταία Επικαιροποίηση
02-01-2024