FROM LANGUAGE TEACHING TO SCHOOL LITERACIES: CLASSROOM APPLICATIONS

Pappas, Ch. C., L.B. Zecker (eds) (2001) Αναδομώντας τα κειμενικά είδη του σχολικού γραμματισμού. Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο [14885] Κωστούλη, Τρ. (επιμ.) (2009). Ο γραπτός λόγος σε κοινωνικο-πολιτισμικά πλαίσια. Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο. [15100]

ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑ Μπαμπινιώτης, Γ. (19912). Γλωσσολογία και λογοτεχνία: Από την τεχνική στην τέχνη του λόγου (α' έκδοση 1984). Αθήνα. Παυλίδου, Θ. (1997). Επίπεδα γλωσσικής ανάλυσης. Θεσσαλονίκη: Παρατηρητής. Φιλιππάκη-Warburton, Ει. (1992). Εισαγωγή στη θεωρητική γλωσσολογία. Αθήνα: Νεφέλη. Saussure, F. de (1979). Μαθήματα γενικής γλωσσολογίας, μτφρ. Φ.Δ. Αποστολόπουλος. Αθήνα: Παπαζήσης [Cours de linguistique generale. Ch. Bally και A. Sechehaye (επιμ.), Paris: Payot, 1916]. ΠΡΑΓΜΑΤΟΛΟΓΙΑ Κανάκης, Κ. (2007). Εισαγωγή στην πραγματολογία: Γνωστικές και κοινωνικές όψεις της γλωσσικής χρήσης. Αθήνα: Εκδόσεις του εικοστού πρώτου αιώνα. Yule, G. (1996). Πραγματολογία ([επιμ.: Παυλίδου, Θ.] [μετφρ. Α. Αλβανούδη, Χ. Καπελλίδη]). Θεσσαλονίκη: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ιδρυμα Μ. Τριανταφυλλίδη). ΚΕΙΜΕΝΟΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑ Adam, J.-Μ. (1999). Τα κείμενα: Τύποι και πρότυπα. Αφήγηση, περιγραφή, επιχειρηματολογία, εξήγηση] και διάλογος, μτφρ. Γ. Παρίσης, επιμ. Ε. Καψωμένος. Αθήνα: Πατάκης (Types et prototypes. Recit, description, argumentation, explication et dialogue. Paris: Nathan, 1992). Αϊδίνης, Αθ., Κωστούλη, Τρ (2001). Μοντέλα εγγραμματοσύνης: Θεωρητικές προσεγγίσεις και διδακτική πράξη. Virtual School, The Sciences of Education Online 2 (2-3). Αρχάκης, Α.(2005). Γλωσσική διδασκαλία και σύσταση των κειμένων. Αθήνα: Πατάκης. Baynham, M. (2002). Πρακτικές γραμματισμού, μετρ. Μ. Αραποπούλου, επιμ. Ε. Καραντζόλα. Αθήνα: Μεταίχμιο (Literacy Practices: Investigating Literacy in Social Contexts. London: Longman, 1995). Γεωργακοπούλου, Α. και Δ. Γούτσος (1999). Κείμενο και επικοινωνία. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα. Γούτσος, Δ., Σηφιανού, Μ., Γεωργακοπούλου Α. (2006). Η ελληνική ως ξένη γλώσσα: Από τις λέξεις στα κείμενα. Αθήνα: Πατάκης. Παπαιωάννου, Π., Πατούνα, Αν. (2003). Η περίληψη ως κείμενο και ως αντικείμενο διδασκαλίας. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα. Σπαντιδάκης Γ. (2010). Κοινωνιο-γνωσιακά πολυμεσικά περιβάλλοντα μάθησης παραγωγής γραπτού λόγου. Αθήνα: Gutenberg. ΚΟΙΝΩΝΙΟΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑ Αρχάκης, Α. και Μ. Κονδύλη (2002). Εισαγωγή σε ζητήματα κοινωνιογλωσσολογίας. Αθήνα: Νήσος (β' έκδοση 2004). Κακριδή-Ferrari, Μ. και Δ. Χειλά-Μαρκοπούλου (1996). «Η γλωσσική ποικιλία και η διδασκαλία της νέας ελληνικής ως ξένης γλώσσας». Στο Η νέα ελληνική ως ξένη γλώσσα - Προβλήματα διδασκαλίας. Αθήνα: Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, 17-51. Κωστούλα-Μακράκη, Ν. (2001). Γλώσσα και Κοινωνία. Αθήνα: Μεταίχμιο. McKay, S.L., N.H. Hornberger (2009). Κοινωνιογλωσσολογία και διδασκαλία της γλώσσας. Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο. Μπασλής, Γ. (2000). Κοινωνιογλωσσολογία. Αθήνα: Γρηγόρης. Φραγκουδάκη, Ά. (1987). Γλώσσα και ιδεολογία: Κοινωνιολογική προσέγγιση της ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Οδυσσέας. ΣΠΟΥΔΕΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ Μητσικοπούλου, Β. (2001). «Γραμματισμός». Στο Α.-Φ. Χριστίδης (επιμ., σε συνεργασία με τη Μ. Θεοδωροπούλου), Εγκυκλοπαιδικός οδηγός για τη γλώσσα. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 209-213 (βλ. επίσης www.komvos.edu.gr•). Kalantzis, Μ. και Β. Cope (1999). «Πολυγραμματισμοί: Επανεξέταση του τι εννοούμε ως γραμματισμό και τι διδάσκουμε ως γραμματισμό στα πλαίσια της παγκόσμιας πολιτισμικής πολυμορφίας και των νέων τεχνολογιών επικοινωνίας». Στο Α.-Φ. Χριστίδης (επιμ.), «Ισχυρές» και «ασθενείς» γλώσσες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όψεις του γλωσσικού ηγεμονισμού. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 680-695. Kalantzis, Μ. και Β. Cope (2001). «Πολυγραμματισμοί». Στο Α.-Φ. Χριστίδης (επιμ., σε συνεργασία με τη Μ. Θεοδωροπούλου), Εγκυκλοπαιδικός οδηγός για τη γλώσσα. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 214-216 (βλ. επίσης www.komvos.edu.gr). Κωστούλη, Τρ. (2009)(επιμ.) Ο γραπτός λόγος σε κοινωνικοπολιτισμικά πλαίσια: Κειμενικές πρακτικές και διαδικασίες μάθησης. Boston: Springer. Χαραλαμπόπουλος, Αγ. (επιμ.) 20060. Γραμματισμός, κοινωνία και εκπαίδευση. Θεσσαλονίκη: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη) ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑΣ Δενδρινού Β. (2001). «Διδασκαλία της μητρικής γλώσσας». Στο Α.-Φ. Χριστίδης (επιμ., σε συνεργασία με τη Μ. Θεοδωροπούλου), Εγκυκλοπαιδικός οδηγός για τη γλώσσα. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 217-222 (βλ. επίσης www.lcomvos.edu.gr). Ιορδανίδου, Ά. και Ά. Φτερνιάτη (επιμ.) (2000). Επικοινωνιακές διδακτικές προτάσεις για το γλωσσικό μάθημα στο δημοτικό σχολείο. Αθήνα: Πατάκης. Ματσαγγούρας, Η.Γ. (2001). Κειμενοκεντρική προσέγγιση του γραπτού λόγου. Ή αφού σκέπτονται γιατί δεν γράφουν;. Αθήνα: Γρηγόρης. Μήτσης, Ν.Σπ. (1996). Διδακτική του γλωσσικού μαθήματος: Από τη γλωσσική θεωρία στη διδακτική πράξη. Αθήνα: Gutenberg. Μήτσης, Ν.Σπ. (2000α). Στοιχειώδεις αρχές και μέθοδοι της εφαρμοσμένης γλωσσολογίας: Εισαγωγή στη διδασκαλία της ελληνικής ως δεύτερης (ή ξένης) γλώσσας. Αθήνα: Gutenberg. Μήτσης, Ν. Σπ., Δ. Θ. Καραδήμας (2007). Η διδασκαλία της γλώσσας: Επισημάνσεις, Παρατηρήσεις, Προοπτικές. Αθήνα: Gutenberg. Τοκατλίδου, Β. (2003). Γλώσσα, επικοινωνία και γλωσσική εκπαίδευση. Αθήνα: Πατάκης. Χαραλαμπόπουλος, Α. και Σ. Χατζησαββίδης (1997). Η διδασκαλία της λειτουργικής χρήσης της γλώσσας: Θεωρία και πρακτική εφαρμογή. Θεσσαλονίκη: Κώδικας.