The fugue as a genre and a technique of musical composition, from the 17th to the 20th century

1. Παναγιώτης Αδάμ, Φούγκα, Αθήνα: Παπαγρηγορίου - Νάκας, 2015. 2. Ebenezer Prout (μτφ. Γιώργος Πλουμπίδης), Ανάλυση Φούγκας, Αθήνα: Παπαγρηγορίου - Νάκας, 2006.

Άρθρα – μονογραφίες (ειδικού & γενικού ενδιαφέροντος) Αδάμ, Παναγιώτης (2001), «Καλά συγκερασμένο σημαίνει ισοσυγκερασμένο;», Μουσικός Λόγος 3: 77-92. Αλεξιάδης, Μηνάς (2001), «Προβληματισμοί γύρω από τις επιδράσεις της τζαζ: στη λόγια ευρωπαϊκή μουσική της δεκαετίας του ’20 και στις όπερες του Kurt Weill», Μουσικολογία 12 – 13: 206 – 236. Γιάννου, Δημήτρης (1994), Ιστορία της Μουσικής, τόμος Α΄ (μέχρι τον 16ο αιώνα), Θεσσαλονίκη: University Studio Press. Μαλιάρας, Νίκος (2005), «Η Τέχνη της Φούγκας», Πολυφωνία 6: 53-63. Mπαλτάς, Άλκης (1995), Σημειώσεις για το μάθημα της Φούγκας, Θεσσαλονίκη, Ωδείο Μουσικό Κολλέγιο. Φούλιας, Γιάννης (2006), «Ερμηνευτικές προσεγγίσεις ενός πολυδιάστατου έργου: Η Μεγάλη Φούγκα του Beethoven», Μουσική Ανάλυση και Ερμηνεία, Πρακτικά Β΄ Συνεδρίου Μουσικολογίας (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 4-6/11/2003), Αθήνα: Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, σ. 269-289. Φούλιας, Γιάννης (2007), “Είδη και μορφές της έντεχνης μουσικής στην ιστορική τους προοπτική: Φούγκα (δεύτερο μέρος: είδη φούγκας)”, διαδικτυακή δημοσίευση στην ιστοσελίδα: www.classicalmusic.gr, Μάρτιος 2007. Bent, Ian, ed. (1994), Music Analysis in the Nineteenth Century – Vol. I: Fugue, form and style, Cambridge: Cambridge University Press. Butt, John (1997), The Oxford Companion to Bach, Cambridge: Cambridge University Press. Christensen, Thomas, ed. (2002), The Cambridge History of Western music theory, Cambridge: Cambridge University Press. Dahlhaus, Carl (1984), Die Musiktheorie im 18. und 19. Jahrhundert, Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft. Dahlhaus, Carl (1989), Nineteenth-Century Music, J. Bradford Robinson (trans.), Berkeley: University of California Press. Harrison, D. (1990), “Rhetoric and Fugue: an Analytical Application”, Music Theory Spectrum xii: 1–42. Lendvai, Ernő (1971), Béla Bartók. An Analysis of his Music, Λονδίνο: Kahn & Averill, 1971, σ. 27-28. Machlis, Joseph (21979), Introduction to contemporary music, Νέα Υόρκη: W.W. Norton & Co. Mann, Alfred (1965), The study of fugue, Νέα Υόρκη: Dover 1965. Morgan, Robert P. (1991), Twentieth century music, Νέα Υόρκη: W.W. Norton & Co. Paja, Jadwiga (1990), “The polyphonic aspect of Lutosławksi’s music”, Acta Musicologica 62: 183-191. Straus, Joseph N. (1986), “Recompositions by Schoenberg, Stravinsky, and Webern”, The Musical Quarterly 72, no. 3: 301-328. Sassoon, Humphrey F. (2003), “Royal peculiar: J. S. Bach’s Musical Offering and the source of its theme”, The Musical Times 1885: 38-39. Tischler, Hans (1952), “Barber’s piano sonata, op. 26”, Music & letters 33: 352-354. Verrall, John W. (1966), Fugue and Invention - In Theory and Practice, California: Pacific Βοok Publishers. Walker, Paul (1995), “Rhetoric, the Ricercar, and J.S. Bach's Musical Offering”, Bach Studies, vol. II, ed. D.R. Melamed, Cambridge: Cambridge University Press, 175-191. Walker, Paul (1990), “Modality, Tonality, and Theories of Fugal Answer in the Late Renaissance and Baroque”, Church, Stage, and Studio: Music and its Contexts in Seventeenth-Century Germany, Ann Arbor: The University of Michigan Press, 361-388. Εγκυκλοπαίδειες – Λεξικά: Kennedy, Michael & Bourne, Joyce, ed.(52007), The Concise Oxford Dictionary of Music, Oxford - Νέα Υόρκη: Oxford University Press. Michels, Ulrich, Άτλας της Μουσικής, B΄ τόμος, Ινστιτούτο Έρευνας Μουσικής και Ακουστικής (μτφ. & επιμ.), Αθήνα: Φίλιππος Νάκας, 1994. Riemann, Ηugo, Riemann Musik – Lexikon, Schott: Mainz (Λονδίνο, Ν. Υόρκη, Παρίσι) 1972 Sadie, Stanley, ed. (2001), The New Grove II Dictionary of Music and Musicians, Λονδίνο: Macmillan Publishers. Εγχειρίδια σύνθεσης (18ος αι. – αρχές 20ου αι.), ως ιστορικά τεκμήρια: J.J. Fux: Gradus ad Parnassum (Βιέννη, 1725). J. G. Albrectsberger, Gründliche Anweisung zur Composition (Λειψία 1790). F.W. Marpurg: Abhandlung von der Fuge (Βερολίνο, 1753). L.A. Sabbatini: Trattato sopra le fughe musicali (Βενετία, 1802). A. Reicha: Über das neue Fugensystem (Βιέννη, 1805) [προσθήκη στην έκδοση του έργου Trente six fugues pour le piano-forté]. F.-J. Fétis: Traité du contre-point & de la fugue (Παρίσι, 1824). L. Cherubini - J.Halévy: Cours de contrepoint et de fugue (Παρίσι, 1835). C.T. Weinlig: Theoretisch-praktische Anleitung zur Fuge für den Selbstunterricht (Δρέσδη, 1845). E.F. Richter: Lehrbuch der Fuge (Λειψία, 1859). H. Riemann: Katechismus der Fugen-Komposition (Λειψία, 1890–94). E. Prout: Fugue (Λονδίνο, 1891). E. Prout: Fugal Analysis (Λονδίνο, 1892). T. Dubois: Traité de contrepoint et de fugue (Παρίσι, 1901). A. Gédalge: Traité de la fugue (Παρίσι, 1901). C.H. Kitson: Studies in Fugue (Λονδίνο, 1909).