Κοντοσόπουλος, Ν., Ξηρομερίτης, Ν. & Τσίτσα, Α. (1988). «Ακουστικές έρευνες επί των νεοελληνικών φθόγγων», Γλωσσολογία 5-6, 103-122.
Νικολακάκης, Ε. (2006). Ακουστική ανάλυση φωνηέντων στη διαγλώσσα Ελληνικών-Γερμανικών (Διπλωματική Μεταπτυχιακή Εργασία), Θεσσαλονίκη:
Α.Π.Θ.
Νικολακάκης, Ε. (2014). Η ανάπτυξη του φωνητικού συστήματος κατά την εκμάθηση της γερμανικής ως ξένης γλώσσας: επίδραση ενδογλωσσικών και εξωγλωσσικών παραγόντων, Διδακτορική διατριβή. Θεσσαλονίκη: Α.Π.Θ.
Flege, J. E. (1987). “The production of “new” and “similar” phones in a foreign language: evidence for the effect of equivalence classification”, Journal of Phonetics 15, 47-65.
Gut, U. (2009). Non native speech: A corpus-based analysis of phonological and phonetic properties of L2 English and German, Frankfurt am Main – Oxford: Peter Lang.
Iivonen, A. (1987). “Monophthonge des gehobenen Wienerdeutsch”, Folia Linguistica 21, 293-336.
Jongman, A., Fourakis, M. & Sereno, J. A. (1989). “The acoustic vowel space of Modern Greek and German”, Language and Speech 32/3, 221-248.
Jørgensen, H. P. (1969). “Die gespannten und ungespannten Vokale in der norddeutschen Hochsprache mit einer spezifischen Untersuchung der Struktur ihrer Formantenfrequenzen”, Phonetica 19, 217-245.
Maddieson, R. (1984). Patterns of sounds, Cambridge – New York: Cambridge University Press.
Moyer, A. (2013). Foreign accent: the phenomenon of non-native speech. Cambridge: Cambridge University Press.
Ramers, K. H. (1988). Vokalquantität und –qualität im Deutschen, Tübingen: Niemeyer (= Linguistische Arbeiten 213).