ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΙΙ

Ειδικού Υποβάθρου / Κορμού

Το μάθημα προσφέρεται και σε φοιτητές προγραμμάτων ανταλλαγής.

NA ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΓΝΩΣΤΙΚΑ, ΨΥΧΟΚΙΝΗΤΙΚΑ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΕ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥΣ.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ. ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ, ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ, ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ. ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣMΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥΣ. ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΠΡΩΙΜΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ. ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΡΕΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΤΟΥ 14ου ΚΑΙ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΖΙΟΤΤΟ ΣΤΟ ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ. Περιγραφή Εισαγωγή στην Ιταλική Αναγέννηση 14ος-16ος αιώνας: Η Πρώϊμη Ιταλική Αναγέννηση (14ος-15ος αιώνας) περιλαμβάνει τους εξής εκπροσώπους: Giotto στην Ασίζη και στην Πάντοβα, Simone Martini στη Σιένα. Η νέα ανθρωποκεντρική αντίληψη της φύσης και της Ιστορίας και η μελέτη της αρχαιότητας περιλαμβάνονται στους εξής εκπροσώπους: Donatello, Masaccio, Brunellesci, Beato Angelico, Leon Battista Alberti, Filippo Lippi, Piero della Francesca, Sandro Botticelli, Andrea Mantegna, Antonello da Messina. Οι βενετοί καλλιτέχνες που ακολούθησαν την πρώιμη Αναγέννηση είναι οι Giovanni Bellini και Vittore Carpaccio. Η Κλασσική Αναγέννηση 15ος-16ος αιώνας: Οι καλλιτέχνες Michelangelo, Leonardo da Vinci, Raffaello εργάστηκαν στη Φλωρεντία και στη Ρώμη, με τη φροντίδα των μεγάλων Μαικήνων. Ενδεικτική είναι η Νεοπλατωνική φιλοσοφία του περιβάλλοντος των Μεδίκων και η επίδρασή της στην τέχνη. Ως εκπρόσωποι της σχολής της Βενετίας αναφέρονται οι καλλιτέχνες Giorgione και Tiziano. Εξετάζονται τα ρεύματα της τέχνης και οι σημαντικότεροι καλλιτέχνες της Αναγέννησης, τα ιστορικά πολιτικά θεολογικά και κοινωνικά θέματα που διαμορφώνουν την εξέλιξη των καλών τεχνών και ερευνώνται τα αίτια του καλλιτεχνικού φαινομένου. Βασικός σκοπός των μαθημάτων είναι η ολοκλήρωση και ο εμπλουτισμός των σπουδών των φοιτητών με τη γνώση της τέχνης που συνόδευσε, με αμοιβαίες επιδράσεις, τη γλώσσα, τη λογοτεχνία και τη Θεολογία της Ιταλίας. Παράλληλα επιχειρείται μια προσέγγιση γενικότερων θεμάτων της τέχνης, της αισθητικής, της ορολογίας και των θεωριών της. Στόχοι του μαθήματος Στόχος του μαθήματος είναι η ολοκλήρωση και ο εμπλουτισμός των σπουδών των φοιτητών του Τμήματος με τη γνώση της Τέχνης που συνόδεψε, με αμοιβαίες επιδράσεις στη γλώσσα, τη θεολογία και τη λογοτεχνία της Ιταλίας, με προσέγγιση γενικότερων θεμάτων της Τέχνης, των επιδιώξεων, της ορολογίας και των θεωριών της. Γλώσσα διδασκαλίας Ελληνική- Ιταλική Βασικά βοηθήματα Άλκης Χαραλαμπίδης, Η Ιταλική Αναγέννηση. Αρχιτεκτονική-Γλυπτική-Ζωγραφική, έκδ. University Studio press, Θεσσαλονίκη 2014. Πήτερ και Λίντα Μάρεϋ, Η τέχνη της Αναγέννησης, έκδ. Υποδομή, Αθήνα 1995. Ενδεικτική Βιβλιογραφία G. C. Argan, Storia dell’ arte italiana, τόμ. 2, 3, έκδ. Sansoni, Firenze 2008. A. Chastel, Arte e Umanismo a Firenze, έκδ. Einaudi, Torino 1959. E. Gombrich, Antichi maestri, nuove letture. Studi sull’ arte del’ Renascimento, έκδ. Einaudi, Torino 1973. E. Η. Gombrich, Το Χρονικό της τέχνης, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 2004. A. Hauser, Il Manierismo. La crisi del Rinascimento e l origine dell’ arte moderna, έκδ. Einaudi, Torino 1988. Μ. Λαμπράκη- Πλάκα, Ιταλική Αναγέννηση, Τέχνη και Κοινωνία-Τέχνη και αρχαιότητα, έκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2004. E. Panofsky, Studi di iconologia. I termi umanistici nell’ arte del’ Rinascimento, έκδ. Einaudi, Torino 1975. A. R. Turner, Η Αναγέννηση στη Φλωρεντία, έκδ. University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2011.

ΙΤΑΛΙΑ, ΤΕΧΝΗ, ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ, ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ, ΡΑΦΑΗΛ

04-07-2019