Η «Εκκλησιαστική Μουσική και Ψαλτική Τέχνη» αποτελεί αυτοτελές
γνωστικό αντικείμενο της Μουσικολογίας,
που εξετάζει την λεγόμενη βυζαντινή και μεταβυζαντινή
μελοποιία, τις καταβολές και την εξέλιξή της σε όλες τις
περιόδους και τις μορφές της ως και το θεολογικό-λειτουργικό της υπόβαθρο διαχρονικά.
Ειδικότερα, πραγματεύεται την ιστορία, τις πηγές (χειρόγραφοι κώδικες,
έντυπες εκδόσεις, οπτικοακουστικό και αρχειακό υλικό),
τη θεωρία, τη μορφολογία, την πράξη και τη διδασκαλία
του εκκλησιαστικού-λατρευτικού άσματος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με γνώμονα την ελληνική, τροπική
και μονόφωνη ψαλτική παράδοση, που αναπτύχθηκε
στον γεωγραφικό χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, της
Μικράς Ασίας και των Βαλκανίων, με έμφαση στη σύγχρονη μουσική ερμηνεία μετά την καθιέρωση της Νέας
Μεθόδου, αναπτύσσοντας και αναλύοντας τη λειτουργική, αισθητική, καλλιτεχνική, πολιτιστική και κοινωνική
διάστασή της.
