ΕΜΒΑΘΥΝΣΕΙΣ

Το μάθημα προσφέρεται και σε φοιτητές προγραμμάτων ανταλλαγής.

Η απάντηση σε ένα ερώτημα είναι σε μέρες ανθρώπινης, πολιτιστικής και οικολογικής κρίσης, το ίδιο ευάλωτη όσο και η εγκυρότητα του ίδιου του ερωτήματος. Το lab_42 επικεντρώνεταιστην επινόηση ερωτημάτων της αρχιτεκτονικής του μετα-ανθρωποκαινού μέσα από μια κριτική στάση απέναντι στο σχήμα Ουτοπία_ευτοπία_δυστ/ρ/οπία και απέναντι στην απομονωτική και παραπλανητική χρήση σύγχρονων τεχνολογιών ως αυτοσκοπού και πανάκειας. Το εργαστήριο σχεδιασμού θα επικεντρωθεί τόσο στον προσδιορισμό του ερωτήματος μιας αρχιτεκτονικής που θα έρθει, όσο και στον προσδιορισμό μιας μεθοδολογίας σχεδιασμού που ως εξατομικευμένη θα είναι το εγχείρημα και ο στόχος κάθε φοιτητή/τριας ξεχωριστά. Ενδιάμεσο ερώτημα του εργαστηρίου θα αποτελέσει ο επαναπροσδιορισμός και η ριζοσπαστικοποίηση της χρήσης τόσο των σύγχρονων όσο και των λιγότερο σύγχρονων, ψηφιακών και αναλογικών μέσων, τεχνικών και τεχνολογιών καθώς και η αποσαφήνιση και διερεύνηση του ρόλου τους τόσο σε σχέση με την ανάπτυξη της σύγχρονης προβληματικής του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού όσο και της μεθοδολογίας του όχι μόνο ως εργαλείου αναπαράστασης αλλά και ως μέσου έρευνας. Κρίσιµα ζητήµατα που θα εξεταστούν: • Η προβληματική της έννοιας της κλίμακας τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού όσο και σε επίπεδο επέμβασης. Συνέπειες, προκαταλήψεις και προϋποθέσεις που μεταφέρονται στο σχεδιασμό. • Ο σχεδιασμός και ο προγραμματισμός ως ορίζοντας για την κατανόηση των αστικών αντιπαραθέσεων και των πολιτιστικών διαφορών. • Η υλικότητα ως πεδίο ετερόκλητων συγκλίσεων. Πλαίσιο / προσδοκίες / επιθυµίες: • (Ανταπο)κρίσεις του πραγματικού. • Περιγράμματα μιας αρχιτεκτονικής που έρχεται. Ζώνες συμπάθειας νέων αρχιτεκτονικών εκφράσεων, λεξιλογίων και υλικών για τη διαμόρφωση πρωτοφανών / αποκαλυπτικών χωρικών εμπειριών. Ανώνυμα υλικά, λογικές /ρ/ομποτικής, μηχανική (εκ)μάθηση. • Διερεύνηση της ανάγκης προσωπικής έκφρασης και δημιουργίας προσωπικού αρχιτεκτονικού λεξιλογίου. • Επαναπροσδιορισμός υφιστάμενων κατασκευασμένων μύθων (μύθος του οικολογικού, του ψηφιακού, του αναλογικού, του βιολογικού, της παράδοσης, της τ/ρ/οπικότητας, της παγκοσμιοποίησης, της ταυτότητας, της δημιουργίας, της καινοτομίας, της διεπιστημονικότητας, της υποκειμενικότητας, της αντικειμενικότητας, της υπερκειμενικότητας, του bottom-up και του top-down, του Internet of Things, των Big Data, του μετα-ανθρώπου (posthuman), του μη-ανθρώπινου (nonhuman).....) Προτείνεται μια ρεαλιστική ωστόσο πειραματική και υποθετική μεθοδολογία σχεδιασμού που στοχεύει στην αποκάλυψη εναλλακτικών τρόπων παραγωγής αρχιτεκτονικής μέσα από τη διαχείριση αντιπαραθέσεων, αντιθέσεων, εντάσεων, αποκλίσεων και κρίσεων ως σχεδιαστικών υποθέσεων εργασίας. Το εργαστήριο θα διερευνήσει ζητήματα που άπτονται διαφορετικών κλιμάκων σχεδιασμού τα οποία εκτείνονται από την επιρροή της υλικότητας (ιδιότητες και συμπεριφορές υλικών και κατασκευαστικών λεπτομερειών) έως και την επίδραση των κοινωνικών δομών (διαγράμματα χαρτογραφήσεις) σε αυτόν. Ο σχεδιασμός γίνεται αντιληπτός ως επέμβαση που αποσκοπεί στη διερεύνηση και ανάδειξη των σχέσεων των μερών και του όλου και τις συνδέσεις και επικοινωνίες ανάμεσα στις διαφορετικές κλίμακες και τάξεις / (τ)ρ(οπικότητες) του πραγματικού. Πρόκειται για μια δύστ/ρ/οπη τακτική που δεν είναι προϊόν επιστημονικής φαντασίας του μέλλοντος αλλά πειραματισμός σε τεχνικές που υπάρχουν ήδη στις οποίες ενθαρρύνεται η εναλλακτική τους χρήση.

προσωπικοποίηση, εξατομίκευση, ετερότητα, ποικιλότητα, υλικότητα, open-ended, ανώνυμα υλικά, αντιπαράθεση, σύγκρουση, ανθρωπόκαινο, alienation, speculative design, the new normal

01-10-2016